พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 296

อี้ จิ่นหลี ไม่พูดอะไรอีก เขาปิดประตูรถและเดินอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับจากนั้นสตาร์รถ

หลิง อี้หราน แปลกใจเล็กน้อย ที่เห็นอี้ จิ่นหลี ขับรถ เพราะปกติแล้วต้องเป็นหน้าที่ของคนขับรถ

แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากว่า เขากำลังขับรถอยู่ เธอจึงมองเห็นด้านข้างใบหน้าของเขา

เมื่อเธอสังเกตจากด้านข้าง เธอดูเหมือนจะเห็นได้ชัดขึ้นว่า โครงหน้าที่ชัดเจนมากขึ้นของเขาและสันจมูกที่ตรงได้รูของเขา อีกทั้งริมฝีปากบาง ๆ ที่แสนจะเซ็กซี่

แต่ในตอนนี้ ผมของเขายุ่งกว่าปกติ มีเส้นผมสองสามเส้นพาดผ่านหน้าผากของเขา เขาดูเหมือน จิน คนที่เธอเคยรู้จักมากขึ้น

จิน... การนึกถึงชื่อนี้ ทำให้เธอรู้สึกสับสน เมื่อกี้เธอเรียกเขาว่า ‘จิน’

เพราะจิตใต้สำนึกของเธอ คิดเพียงว่ามีแค่ ‘จิน’ เท่านั้นที่จะคอยช่วยเธอ ไม่ใช่ อี้ จิ่นหลี ไม่ใช่เหรอ?

แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นจินหรืออี้ จิ่นหลี มันก็คือเขาอยู่ดี

และในตอนนี้ เขาเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่เธอจะสามารถขอความช่วยเหลือได้ แม้ว่าตำรวจจะกำลังตามหาเหลียนอี แต่... เธอก็ยังต้องการคนช่วยกันตามหาเพิ่มขึ้น

เพราะมันจะดีที่สุด ถ้าพวกเขาหาตัวเหลียนอีได้เร็วขึ้น

เมื่อรถจอดติดไฟแดง อี้ จิ่นหลี ก็หันไปมองที่หลิง อี้หราน และพูดว่า “มีอะไรเหรอ? ทำไมพี่ถึง เอาแต่มองผมแบบนั้น?”

เธอตกใจ เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาสังเกตว่าเธอมองเขา “เปล่า... ไม่มีอะไร ฉันแค่สงสัยว่าทำไมวันนี้คุณ ถึงได้เป็นคนขับรถน่ะ?”

เธอพูดตะกุกตะกักเพราะอายที่ถูกจับได้ว่าแอบมองเขา

“ใช่ วันนี้ผมเป็นคนขับรถเอง... เขาพูดราวกับว่ามันเป็นเรื่องน่าตลก แววตาของเขาเข้มขึ้นเมื่อมองไปที่เธอ