พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 311

ชิน เหลียนอี กระพริบตา อะไรกัน... เขาจะไม่ให้โทรศัพท์เธอคืนเหรอ?

“ฉันต้องให้เงินคุณไหม?” ชิน เหลียนอี รู้สึกโง่ที่ถามออกไปแบบนั้น ด้วยสถานะของเขา เขาจะสนใจเรื่องเงินเหรอ?

แน่นอนว่าเขายิ้มเยาะและมองเธอราวกับเป็นคนโง่

“แล้วคุณต้องการอะไร?” เธอถามก่อนหายใจเข้าลึก ๆ ถ้าเธอไม่ได้เสี่ยงทำอะไรเลย เธอก็อยากลองเสี่ยงทำทุกอย่างดูสักครั้ง เธอเดาว่าเขากำลังใช้โทรศัพท์ของเธอเพื่อระบายความโกรธที่มีต่อเธอเมื่อสามปีก่อน

เธอจะปล่อยให้เขาระบายความโกรธออกมา

“ตลอดสามปีคุณได้คบกับใครไหม?” เขาถาม

เธอส่ายหัวอย่างสงสัยว่าทำไมเขาถึงถามแบบนี้

“แล้วคุณเคยชอบใครหรือเปล่า?” เขาถามขึ้นอีกครั้ง

มีหลายครั้งเลยล่ะ ถ้าเธอนับคนดังที่เธอชอบด้วยสิบนิ้วมือของเธอ มันคงไม่เพียงพอ

เมื่อหันหน้าไปหาใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกของเขา เธอกลับส่ายหัวอีกครั้งด้วยสัญชาตญาณ

“พูดแบบนี้ เหมือนคุณจะมีความสุขกับแฟนอย่างผมใช่ไหม?” เขากล่าวเสริมอย่างไม่เป็นทางการ

เธอแทบจะสำลักน้ำลาย นั่นเป็นเรื่องที่เธอเคยพูดเมื่อเธอยังเป็นเด็กและเป็นเรื่องที่โง่เขลา! ตามที่เคยคุยกับอี้หราน เขาเป็นเป็นประธานของ ไป๋ เฟิง กรุ๊ป คนที่ดูแลตระกูลไป๋ ไม่ใช่คนที่เธอจะตามจับเขาได้

“ฮิฮิ คุณใจดีเกินไป ฉันจะมีความสุขกับแฟนคนหนึ่งที่ฉันไม่ต้องเรียกร้อง” เธอยิ้มเจื่อน ๆ โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเธอเองกำลังพูดพล่อย ๆ อยู่

“แต่... ฉันไม่ได้บังคับคุณ” เธอพึมพำ ปกป้องตัวเอง

“คุณไม่ได้บังคับ แต่ดูเหมือนคุณจะลืมสิ่งที่คุณพูดนะ คืนนั้นคุณบอกผมว่าผมเป็นคนเดียวที่คุณชอบและคุณจะไม่ชอบใครอีกนอกจากผม คุณยังบอกอีกว่า ผมหล่อและเชื่อฟัง ผมเป็นแฟนที่สมบูรณ์แบบสำหรับคุณ”

เธอหน้าแดงขึ้นเล็กน้อยกับการเล่าเรื่องหวาน ๆ ที่เธอเคยพูดตอนที่เมา

ได้ ฉันมันห่วยแตก!

ชิน เหลียนอี ไม่ได้ปกป้องตัวเองอีกต่อไปและก้มหน้าลง เธอพูดคำพวกนั้นจริง ๆ

“คุณยังบอกอีกว่าคุณจะรักผมจนวันสุดท้ายที่หายใจ คุณลืมมันไปแล้วเหรอ? คำพูดล้อเล่นตลก ๆ ที่ออกมาจากปากของคุณในคืนนั้น!” เขากล่าวขณะที่ใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้เธอ