พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 310

“ขึ้นมา” ปากบาง ๆ ของเขาพูดสองคำนี้ออกมา

คำพูดเป็นนัย ๆ ของการต่อสู้ปรากฏขึ้นต่อหน้าของชิน เหลียนอี อย่างกะทันหัน โทรศัพท์เครื่องนั้นของเธอมีค่า แต่อิสรภาพของเธอนั้นมีค่ายิ่งกว่า เธอไม่อยากถูกขังให้อยู่ในห้องของเขานานหลายชั่วโมงแบบเมื่อวาน

ถ้า อี้หราน ไม่มากับอี้ จิ่นหลี เพื่อพาเธอออกมาเมื่อวาน เธอก็รู้ไม่เลยว่าเมื่อไหร่เธอจะได้ออกมา

“ไม่เป็นไร ฉันกำลังคิดว่าจะเปลี่ยนโทรศัพท์อยู่พอดี ฉันไม่ต้องการโทรศัพท์เครื่องเก่าแล้ว” ชิน เหลียนอี พูดอย่างกลัว ๆ

“คุณไม่ต้องการรูปถ่ายและบัญชีอินเทอร์เน็ตทั้งหมดในโทรศัพท์ของคุณแล้วเหรอ? ผมคิดว่ามันมีข้อมูลในบริษัทของคุณอยู่ด้วยนะ” ไป๋ ทิงซิน พูดเบา ๆ “ถ้าคุณไม่ต้องการแล้ว ก็ช่างมันเถอะ”

นี่มัน... ภัยคุกคาม!

ชิน เหลียนอี กัดฟัน แต่ปัญหาคือโทรศัพท์ของเธอมีการป้องกันด้วยรหัสผ่าน หรือว่า... เขาปลดล็อกโทรศัพท์ของเธอ แล้วเจอรูปถ่ายและข้อมูลในนั้น?

แล้วบัญชีโซเซียวต่าง ๆ ของเธอ... เขาก็สามารถถอดรหัสได้ใช่ไหม?

“ทำไมคุณถึง?” เธอพูดด้วยความโกรธ

“คุณอยากขึ้นามาหรือไม่?” เขาถามโดยไม่ตอบ

เธอรู้สึกหมือนมีอะไรติดอยู่ในลำคอ ที่เธอไม่สามรถจะกลืนหรือจะคายมันออกมาได้ ครั้งแรกที่เธอเจอเขา เขาเป็นคนน่ารัก แต่หลังจากไม่เจอกันหลายปี ตอนนี้เขากลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?

ถึงอย่างไรก็ตาม ชิน เหลียนอี ทำได้แค่เพียงก้มหน้าลง ขณะที่เธอกำลังเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งข้าง ๆ ไป๋ ทิงซิน

เมื่อเธอเข้าไปในรถก็เห็นว่า ไป๋ ทิงซินกำลังเล่นโทรศัพท์ของเธออยู่

“โทรศัพท์ของฉันนะ!” เธออุทานออกมาอย่างไม่รู้ตัว และพยายามจะเอาโทรศัพท์คืน