แทนที่จะกลับไปสู่อ้อมอกแม่อย่างเชื่อฟังเหมือนที่เคยทำเมื่อวานนี้ เขากลับจับขาของหลิง อี้หราน ไว้แน่น
โจว เชียนหยุน กล่าวว่า “ขอโทษนะ ปกติแล้วอาหยันน้อยมักจะไม่เป็นแบบนี้ ดูเหมือนเขาจะชอบเธอ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็ชอบอาหยันน้อยเหมือนกัน” หลิง อี้หราน พูดพลางอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาขณะที่เธอพูด
เจ้าตัวเล็กไม่ดิ้นและเชื่อฟังอย่างน่าทึ่ง เขายิ้มกว้างให้กับหลิง อี้หราน หลังจากที่เธออุ้มเขาขึ้นมา
รอยยิ้มมีร่องรอยของความขี้อายและขี้อ้อนที่ทำให้หลิง อี้หราน เศร้าอย่างประหลาด "สวัสดีจ้า อาหยันน้อย" หลิง อี้หราน กล่าวยกมือขึ้นแตะศีรษะของเด็กน้อย
อย่างไรก็ตาม เจ้าตัวเล็กไม่ได้ยินเสียงของเธอ เขาไม่รู้ว่าเธอพูดอะไร เขามองเธอด้วยความสับสนเท่านั้น
โจว เชียนหยุน มองไปที่ลูกชายของเธอแล้วมองไปที่หลิง อี้หราน ทันใดนั้น ดวงตาของเธอก็เศร้าหมองขึ้น อาหยันน้อย... เข้าใจผิดว่าอี้หรานเป็นคนนั้นหรอ? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้ใกล้ชิดอย่างผิดธรรมชาติ... ถ้าเป็นแบบนั้นก็น่าเศร้า... ที่พวกเขาไม่สามารถเห็นคน ๆ นั้นได้อีก
“พี่โจวช่วยสอนภาษามือให้ฉันได้ไหมคะ? ฉันอยากเรียนรู้ที่จะสื่อสารกับอาหยันน้อย” หลิง อี้หราน กล่าวกับโจว เชียนหยุน
โจว เชียนหยุน ดึงสติกลับมาที่ตัวเองและรีบกล่าวว่า “แน่นอน ได้สิ”
หลิง อี้หราน โต้ตอบกับเจ้าตัวเล็กอยู่สักพักหนึ่ง แต่เพราะเธอไม่รู้ภาษามือ การโต้ตอบจึงไม่ราบรื่นนัก เธอต้องการให้โจว เชียนหยุน ช่วยสอนเรื่องภาษามือ
หลิง อี้หราน เริ่มส่งอาหารในตอนเที่ยง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...