พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 341

เขาไม่ได้อยู่ในห้อง

แล้วเขาจะอยู่ที่ไหน? ชั้นล่างเหรอ?

เมื่อหลิง อี้หราน ลงไปที่ชั้นล่างก็ไม่เห็นอี้ จิ่นหลี อยู่ที่นั่นเช่นกัน

เธอออกไปจากบ้านด้วยซ้ำ หลังจากที่เธอไม่พบเขาในคฤหาสน์หลังใหญ่

คฤหาสน์ อี้ มีขนาดใหญ่มาก นอกจากคฤหาสน์หลังใหญ่แล้วยังมีห้องคนรับใช้, สวน, ศาลานั่งเล่น และสระน้ำ

หลังจากอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ อี้ เป็นเวลานาน เธอไม่เคยสำรวจที่คฤหาสน์ อี้ เลยและไม่รู้ว่ามันใหญ่แค่ไหน

เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว และเท่าที่มองเห็นมันมืดมาก มีเพียงไฟส่องสว่างอยู่สองสามดวงตลอดทาง

อากาศตอนกลางคืนค่อนข้างเย็น หลิง อี้หราน อดไม่ได้ที่จะจับคอเสื้อเข้ามาแนบชิดกัน แต่เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงมองหาอี้ จิ่นหลี เธอกลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขาอย่างนั้นเหรอ?

จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขาในคฤหาสน์ อี้ อีก?

ท้ายที่สุดเธอก็ทำได้แค่อธิบายกับตัวเองว่าเขาช่วยชีวิตเธอในวันนี้ และเธอแค่ต้องการความสบายใจ

ทันใดนั้น แสงแฟลชก็ดึงดูดความสนใจของเธอ

เธอเห็นสิ่งที่ดูเหมือนบ้านเดี่ยวหลังเล็ก ๆ อยู่ข้างหน้าและมีแสงไฟส่องผ่านทางหน้าต่าง

เมื่อหลิง อี้หราน เข้าไปใกล้ เธอก็พบว่ามีแผ่นโลหะอยู่ที่หน้าบ้าน มันอ่านว่า ‘ห้องโถงอนุสรณ์’

“พี่มาทำอะไรที่นี่?” หลิง อี้หราน สะดุ้ง เมื่อจู่ ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นในพื้นที่อันเงียบสงบ

เธอหันหน้าไปเห็นอี้ จิ่นหลี ยืนอยู่ไม่ไกล ดวงตาสีดำสนิทของเขาจ้องมองมาที่เธอ

“ฉัน... ฉันมาตามหาคุณ” เธอตอบ

“ตามหาผม?” เขาเลิกคิ้ว เดินไปหาเธอแล้วกล่าวว่า "พี่ต้องการอะไร?"

เธอกัดริมฝีปากของเธอ ไม่มีอะไรเลย เธอแค่กลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา

“หืม?” ดวงตาของเขายังคงจ้องมองที่เธอ เพื่อรอการตอบกลับของเธอ