พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 35

แม้ว่าห่าว อี้เหมิง คิดจริง ๆ ว่าเธอดีกว่าคนอื่น ๆ แต่เธอก็ไม่สามารถพูดออกมาดัง ๆ ได้เนื่องจากฝูงชนที่มารวมตัวกันรอบตัวเธอมีจำนวนมากขึ้น

ห่าว อี้เหมิง ยิ่งโกรธมากกว่าเดิมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นว่าคนที่มารวมตัวบางคนและหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อบันทึกภาพพวกเขา และถึงกระนั้นเธอก็ยังต้องรักษาความสำรวมเอาไว้

ไม่นานก่อนที่คนงานของศูนย์บริการสุขาภิบาลพร้อมกับคนที่ตำรวจส่งมา เมื่อถึงแล้วก็ช่วยกันมองหาแหวน

ดังนั้นในวันที่อากาศหนาวจัดแบบนี้ ห่าว อี้เหมิง และฟาง เชียนเหมย จึงถูกผู้สังเกตการณ์ล้อมรอบขณะที่พวกเขาถูกตำรวจสอบปากคำโดยยืนอยู่ข้าง ๆ กองขยะและหายใจในอากาศที่ไม่บริสุทธิ์

คงไม่ต้องให้พูดหรอก เพราะท้ายที่สุดก็ไม่พบแหวน เมื่อตำรวจอนุญาตให้ห่าว อี้เหมิง และฟาง เชียนเหมย ออกไปได้ ทั้งสองคนก็ใกล้จะหายใจไม่ออกจากกลิ่นเหม็นของขยะ

"อี้เหมิง เราจะทำอย่างไรดี? เหตุการณ์นี้ถูกกระจายออกไปถือว่าเป็นคดีอาญาแล้ว" ฟาง เชียนเหมย พูดอย่างกังวลเมื่อพวกเขากลับมาที่รถ "ใครเป็นคนรายงานคดีนี้? ถึงขั้นตำรวจมาเชียว"

“ทีหลังฉันจะขอให้ใครบางคนแจ้งพวกเขาล่วงหน้าและปล่อยให้คดีไม่ได้รับการแก้ไข” ห่าว อี้เหมิง ตอบด้วยใบหน้าที่ถมึงทึง

เมื่อเทียบกับกรณีนี้เธอกังวลเกี่ยวกับภาพลักษณ์ของตนเองมากกว่า เธอเป็นคนดังที่มักถูกถ่ายภาพในสถานที่จัดงานชั้นสูง แต่ตอนนี้เธออยู่ข้าง ๆ กองขยะ

นอกจากนี้ยังมีผู้คนมากมายในที่เกิดเหตุบันทึกภาพเธอไว้และเธอกลัวว่ามันจะกลายเป็นหัวข้อที่จะมาแรงในไม่ช้า ห่าว อี้เหมิง ทำได้เพียงรีบโทรหาต้นสังกัดของเธอเพื่อระงับข่าวที่เกี่ยวข้องทั้งหมด

ร่างกายของหลิง อี้หราน จมอยู่ในกลิ่นเหม็นของขยะ แม้ว่าเธอจะล้างมือหลายครั้งแล้ว แต่กลิ่นจาง ๆ ก็ยังคงอบอวลอยู่ สำหรับร่างกายของเธอแม้ว่าเธอจะเปลี่ยนจากเครื่องแบบเป็นเสื้อแจ็คเก็ตประจำวันแล้ว แต่กลิ่นก็ยังคงอยู่

"คนรวยพวกนี้มีมากเกินไปจริง ๆ พวกเขาทำแหวนหายและพวกเขาก็ทรมานเรา ถ้ามันเป็นแหวนราคาแพงทำไมพวกเขาไม่ดูแลมันอย่างใกล้ชิดกว่านี้ล่ะ" พี่ซูบ่น

หลิง อี้หราน ให้คำปลอบโยนเธอสองสามคำจากนั้นก็เก็บกระเป๋าของเธอและออกจากศูนย์บริการสุขาภิบาล

หลังจากละครตลกของห่าว อี้เหมิง เธอก็กลับบ้านช้ากว่าปกติ ดวงไฟบนถนนติดขึ้นแล้ว ลมหนาวพัดมาที่ใบหน้าของเธอด้วยความหนาวเย็นและทิ่มแทงเธอ