พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 432

หลังจากเขาพูดจบ เขาก็หันไปหาผู้ช่วยร้าน “ห่อให้ทีครับ”

ผู้ช่วยร้านมีความสุขมากและห่อเครื่องประดับผมทั้งหมดพร้อมใบเสร็จในทันที

อี้ จิ่นหลี จ่ายเงินสำหรับสินค้าและหยิบถุงที่มีเครื่องประดับผม หลิง อี้หราน ไม่ได้พูดอะไรเพื่อประท้วงเพราะเธอเข้าใจว่านี่เป็นของขวัญจากใจของเขา

ถ้าเธอปฏิเสธก็อาจจะทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

“ไปซื้อเสื้อผ้าและรองเท้ากัน” เขาพูดราวกับว่าเขากำลังสนุกสนานกับการเลือกซื้อของ

“แต่ฉันมีรองเท้าแล้ว เราไม่จำเป็นต้องซื้อเพิ่มก็ได้”

“แต่ฉันอยากเห็นเธอแต่งตัวสวย ๆ ผู้หญิงเคยมีคำพูดที่ว่าผู้ชายเป็นฝ่ายหาเงินให้ผู้หญิงใช้ใช่ไหม? คราวที่แล้วเธอยังเคยซื้อเสื้อผ้ากับรองเท้าให้ฉันเลย”

โอเค เธอไม่มีอะไรจะหักล้างคำพูดพวกนี้ของเขา

เธอเพียงแต่กังวลว่าเขาจะทุ่มซื้อแบรนด์หรูพวกนั้น เธอจึงรีบกล่าวว่า “แล้วฉันจะเลือกสิ่งที่ฉันชอบได้ไหม?”

“ได้สิ” เขายิ้มเล็กน้อย

ขณะที่พวกเขาเดินผ่านห้างสรรพสินค้า หลิง อี้หราน ก็พบเสื้อผ้าและรองเท้าที่เธอชอบ

เธอลองสวมแล้วคิดว่ามันดูดี นอกจากนี้ราคาก็ไม่แพงเช่นกัน

ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในชุดกระโปรงยาวสีเบจ ราวกับว่าเธออยู่ในวันหยุดฤดูร้อน และเธอยังสวมรองเท้าแตะสีที่เข้าคู่กัน

เธอตกตะลึงและตระหนักว่าเขาเดินเข้ามาหาเธอ ตอนนี้เขายืนอยู่ข้างหลังเธอ มองดูเงาสะท้อนของเธอในกระจก

สายตาของพวกเขาสบกันผ่านเงาสะท้อนบนกระจก

“อืม มะ ไม่เลว” เธอกล่าว สายตาที่เป็นประกายของเขา ทำให้เธอหน้าแดงเล็กน้อย

“ผมว่ามันก็ดีเหมือนกันนะ” ริมฝีปากของเขาเลื่อนเข้ามาใกล้ติ่งหูของเธอตอนที่เขากระซิบกัน สำหรับเขาแล้ว เธอกลายเป็นคนสวยขึ้นเรื่อย ๆ อย่างอธิบายไม่ถูก ทำให้เขาพบว่ามันยากเกินที่จะละสายตาออกจากเธอ

ใบหูของเธอแดงและหัวใจของเธอก็เริ่มเต้นผิดปกติ “ถะ- ถ้าอย่างนั้นฉันจะเอาตัวนี้ ให้ฉันถอดตัวนี้ออกก่อน” เธอรีบเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อถอดชุดนี้ออก

แต่ทันใดนั้น เขากลับคว้าข้อมือของเธอไว้