พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 441

หลังจากที่หลิง อี้หรานพูดเสร็จ เธอก็ไม่ได้อยากที่จะอภิปรายกับกวาน ลี่หลี่ต่ออีก เธอแจ้งพยาบาลที่อยู่กับเธอ และพวกเขาก็ไปที่การตรวจถัดไป

กวาน ลี่หลี่ถูกทิ้งไว้ที่จุดเดิม เธอจ้องมองไปทางด้านหลังของหลิง อี้หรานอย่างโกรธแค้น เมื่อเธอหันกลับมาอีกครั้ง เธอก็ต้องเผชิญกับการจ้องมองของเพื่อนร่วมงาน

กวาน ลี่หลี่ยิ้มอย่างอับอายและเข้าไปต่อคิวขณะที่รู้สึกพ่ายแพ้

หลังจากผ่านปัญหามามากมาย เธอก็ยังไม่เห็นว่าหลิง อี้หรานจะมีเงินพอที่จะซื้อแพ็คเกจวีไอพีได้

หลังจากที่หลิง อี้หรานตรวจสุขภาพที่จำเป็นทั้งหมดเสร็จแล้ว เธอก็กลับไปที่อี้ จิ่นหลีรออยู่

“เสร็จแล้วเหรอ?” อี้ จิ่นหลีถาม

“เสร็จแล้ว แต่บางส่วนของรายงา สามารถทำได้ในช่วงบ่ายน่ะ” หลิง อี้หรานตอบ

“งั้นเราไปกินอาหารเช้ากันเถอะ ตั้งแต่เช้าพี่ยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ” อี้ จิ่นหลีเสนอ

“ได้สิ” หลิง อี้หรานออกจากโรงพยาบาลไปพร้อมกับอี้ จิ่นหลี

“พี่อยากไปกินที่ไหน?”

“ไปหาดูที่ใกล้ ๆ แล้วกัน” ตอนนี้เพิ่งจะเป็นเวลาเก้าโมงเช้า ร้านแผงลอยส่วนใหญ่น่าจะยังไม่หมด

“โอเค” เขายิ้มและจับมือเธอ ขณะที่พวกเขาเดินไปที่แผงขายของที่อยู่ใกล้ ๆ

“เอาเถอะ วันนี้หลังจากที่เราเสร็จธุระที่โรงพยาบาลแล้ว คุณพาฉันไปที่บ้านเช่าของฉันได้ไหม?” จู่ ๆ หลิง อี้หรานก็เอ่ยขึ้น

“ทำไมพี่ถึงอยากไปที่นั่นหรือ?” อี้ จิ่นหลีถาม

“ฉันกำลังคิดว่าจะเก็บข้าวของและคุยกับเจ้าของบ้านเช่าเกี่ยวกับการยกเลิกสัญญาเช่าน่ะ” ท้ายที่สุดแล้ว การออกจากบ้านหลังนั้นไม่ใช่หนทางที่จะไป

ก่อนหน้านี้เธอมีแผนจะกลับไปที่แห่งนั้น ดังนั้นเธอจึงไม่ได้แจ้งสิ้นสุดสัญญาเช่า

ตอนนี้เธอรู้สึกกับอี้ จิ่นหลีและพวกเขากำลังมีความสัมพันธ์ที่จริงจัง เธอรู้สึกว่าเธอควรจะหยุดการเช่าบ้านเช่านั้นเพื่อประหยัดเงินด้วยเช่นกัน

“งั้นเราไปหลังอาหารเช้ากันเลยนะ เพราะผลตรวจของพี่ต้องรอจนถึงตอนบ่ายน่ะ” อี้ จิ่นหลีแนะนำ