พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 443

“เครื่องครัวและเครื่องนอนสามารถขายได้ที่ร้านขายของมือสอง ส่วนเสื้อผ้าและรองเท้าฉันยังใส่ได้ ฉันจะเอากลับไป”

อี้ จิ่นหลีมองไปที่เสื้อผ้าและรองเท้าที่หลิง อี้หรานต้องการนำกลับไปด้วย พวกนั้นมันเป็นเสื้อผ้าเก่า แม้ว่าคุณภาพจะดีแต่สไตล์ก็ล้าสมัยและสีบางส่วนก็ซีดจางแล้ว

อี้ จิ่นหลีเข้าใจว่าเสื้อผ้าเหล่านี้น่าจะเป็นของเธอก่อนที่เธอจะต้องเข้าคุก

อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดอะไร ท้ายที่สุดแม้ว่าเขาจะต้องการให้เงินเธอและบอกให้เธอซื้อใหม่ แต่เขาก็ยังต้องค่อย ๆ ทำสิ่งนั้นอย่างช้า ๆ

เขากลัวว่าถ้ารีบเกินไปอาจจะทำให้เธอตกใจได้ มันเป็นเพียงการเริ่มต้นที่จะค่อย ๆ ทะลายกำแพงของเธอกับเขา

“ทำไมคุณไม่รอฉันที่นี่? เดี๋ยวฉันก็กลับมาแล้ว” หลิง อี้หรานกล่าว จากนั้นเธอก็หยิบเครื่องครัว และเครื่องนอนที่เธอเก็บรวบรวมเพื่อนำไปที่ร้านขายของมือสอง

อี้ จิ่นหลีเร็วกว่าเธอและแย่งของไปจากเธอ “ให้ผมแบกของพวกนี้เอง เปิดประตูให้ผมหน่อยสิ”

"โอ้" เธอตอบและเดินไปที่ประตูเพื่อเปิดมัน

อี้ จิ่นหลีเดินออกจากบ้านพร้อมกับถือถุงเครื่องครัวในมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งถือชุดเครื่องนอน

หลิง อี้หรานรีบปิดประตูและรีบคว้าอี้ จิ่นหลีไว้

“ทำไมไม่ให้ฉันถืออะไรบ้าง มือฉันก็ว่างอยู่นะ” หลิง อี้หราน เสนอ ในขณะที่เธอรู้สึกไม่ดีที่เห็นอี้ จิ่นหลีถือของเต็มมือไปหมด

“ไม่เป็นไรน่า พี่แค่นำทางไปก็พอ”

น้ำเสียงของเขาหนักแน่นเมื่อเขาพูดอย่างนั้น

หลิง อี้หรานเข้าใจว่าคุณลุงเพิ่งจะเจอเธอ เธอจึงพูดว่า “เขาเป็นแฟนของฉันและฉันคิดว่า ฉันรู้จักเขาดีทีเดียว” เธอรู้ภูมิหลังครอบครัวของเขา บุคลิกของเขา บ้านของเขาและสมาชิกในครอบครัวของเขา... เธอเคยเจอพ่อของเขาแล้วด้วยเช่นกัน

แม้ว่าเธอจะไม่สามารถพูดได้ว่า เธอมีประสบการณ์ที่ดีในการพบนายท่านอี้เป็นครั้งแรก

ชายคนนั้นถอนหายใจ คิดว่าหลิง อี้หรานอยู่ลึกเกินไป จนไม่สามารถช่วยเธอได้อีกต่อไป

หลิง อี้หรานสามารถขายของเก่าจำนวนมากได้ 100 เหรียญ หลังจากที่เธอได้รับเงินจากชายคนนั้น เธอและอี้ จิ่นหลี ก็กลับไปที่บ้านเช่า

“เมื่อกี้คุณลุงพูดอะไรกับพี่เหรอ?” จู่ ๆ เขาก็ถามขึ้นมา เขาสังเกตเห็นชายคนนั้นพูดกับเธอเป็นการส่วนตัว

หลิง อี้หรานกวนประสาท “ลุงแนะนำให้ฉันระวังตัว เพื่อที่ฉันจะไม่โดนคุณหลอก คุณจะหลอกฉันไหม?”