พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 444

อี้ จิ่นหลีหยุดเดินชั่วครู่ ขณะที่ดวงตาสีดำของเขากำลังจ้องมาที่เธอ

เธองงงวย “มันคืออะไร?”

“ถ้าผมหลอกพี่ล่ะ จะทำยังไง?” ทันใดนั้นเขาก็ถาม

เธอผงะไปชั่วครู่ ขณะที่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอค่อย ๆ หายไป ด้วยความลำบากใจ เธอเม้มริมฝีปากและมองเขาอย่างเคร่งขรึม “จิน ฉันไม่ชอบเวลาที่มีคนมาโกหกฉัน ฉันคิด มาตลอดว่าเพื่อความสัมพันธ์ที่ยืนยาวเราควรซื่อสัตย์ต่อกัน อย่างน้อยที่สุดก็คือการไม่โกหกกัน

เขาเงียบ แต่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่เธอ

“คุณจะหลอกฉันเหรอ?” เธอถามอีกครั้ง หัวใจของเธอรู้สึกกังวลและไม่สบายใจราวกับว่า เธอกลัวว่าเขาจะตอบว่าใช่ เธอกลัวว่าสิ่งที่พวกเขาทำจะอยู่ในทัศนคติที่ตรงกันข้ามกัน

หากพวกเขาไม่มีทัศนคติที่ตรงกันเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาจะดำเนินความสัมพันธ์ต่อไปอย่างไร?

มือของเขาที่อยู่ข้าง ๆ กำลังกำแน่นอย่างไม่สังเกตเห็น จากนั้นริมฝีปากของเขาก็ค่อย ๆ ขยับขณะที่เขาเปล่งเสียงออกมา “ผมไม่มีทางที่จะทำแบบนั้น”

เมื่อเธอได้ยินคำตอบของเขา เธอรู้สึกราวกับว่าก้อนหินถูกยกออกจากหัวใจของเธอ และถอนหายใจ

'โชคดีที่เขาจะไม่หลอกฉัน'

“ทำไมล่ะ พี่กลัวว่าคำตอบจะไม่ใช่สิ่งที่พี่อยากได้ยินเหรอ?” เขาถามโดยสังเกตเห็นความ โล่งใจจากการแสดงออกของเธอ

“นิดหน่อยน่ะ” เธอลูบจมูกของเธออย่างอาย ๆ “ไม่ว่าจะยังไง ฉันจะไม่โกหกคุณในทุก ๆ เรื่อง ดังนั้นคุณก็ไม่ควรทำเช่นกัน”

“โอเค” เขาตอบเธอเบา ๆ “ยังไงก็เถอะ แล้วพี่จะทำยังไง ถ้าคำตอบของผมตอนนี้คือ ผมจะทำ?”

เขาอยากรู้คำตอบของความเป็นไปได้อื่น ๆ แม้ว่าคำตอบนั้นจะทำให้เขากลัวมากขึ้นก็ตาม