พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 446

เธอตกใจมาก หน้าของเธอพลันแดงก่ำ “ฉัน... ฉัน...”

หลิง อี้หรานรู้สึกตื้ออย่างกะทันหัน ราวกับว่าการตอบว่าใช่หรือไม่ใช่ มันดูจะผิดทั้งคู่!

“พี่ห้ามตอบว่า ไม่ นะ” อี้ จิ่นหลีโอบรอบเอวของหลิง อี้หรานอย่างเจ้ากี้เจ้าการและพูดกับเธอว่า “ถ้าผมมีลูก ผมจะมีลูกกับพี่เท่านั้น ดังนั้น... ถ้าพี่อยากเป็นแม่คน พี่เป็นได้แค่แม่ของลูกผมคนเดียว”

ใบหน้าของหลิง อี้หรานพลันแดงขึ้น “นี่มันโรงพยาบาลนะ” ยังคงมีผู้คนเดินไปเดินมาตลอดทาง และมีคนมองมาทางนี้อยู่แล้วขณะที่เขาโอบแขนรอบตัวเธอ

“แล้วไง?” ริมฝีปากของเขากดแนบชิดใบหูของเธอ เขาหายใจรดหูและคอของเธอ “พี่เข้าใจที่ผมพูดไปเมื่อกี้ใช่ไหม?”

ร่างกายของเธอไม่สามารถขยับ มันเอาแต่สั่นระริก เสียงและลมหายใจของเขาดูเหมือนทำให้ต้องมนต์สะกด เธอจึงพยักหน้า

หลังจากเข้าไปในรถใบหน้าของหลิง อี้หรานก็ยังคงแดงอยู่

อี้ จิ่นหลีกำลังขับรถอยู่และเธอก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขาตรงที่นั่งข้าง ๆ จากมุมมองของเธอ

เธอสามารถเห็นโครงร่างด้านข้างที่คมชัด ดวงตาที่ลึกและจมูกที่โด่ง หน้าของเขาดูโดดเด่นกว่า คนเอเชียทั่วไป ลักษณะของเขา สันกรามและคอของเขาล้วนดูงดงาม

ถ้าพวกเขามีลูก ลูกของพวกเขาจะเป็นอย่างไรนะ? ความคิดนั้นอยู่เต็มไปหมดในหัวของเธอทันที

“ชอบมองผมขนาดนั้นเลยเหรอ?” ทันใดนั้นเสียงของอี้ จิ่นหลีก็พลันดังขึ้นในหูของหลิง อี้หราน จึงทำให้เธอมึนงง