พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 461

“ถามจริง ๆ เธอไม่อายตัวเองบ้างเหรอที่อยู่ในสถานที่แบบนี้น่ะ!" ห่าว ฉี่หลง กล่าว

หลิว จื่อเฉวียกล่าวด้วยความโกรธว่า “แค่ฉันเห็นมัน ฉันก็โกรธมากแล้ว บอกฉันทีว่ามันพูดอะไรฟังดูคล้ายกับสิ่งที่คนเขาพูดกันงั้นเหรอ? มันฆ่าเหมยยวี่แต่กลับบอกว่าไม่เคยทำร้ายใคร!”

ห่าว ฉี่หลงจ้องมองไปที่หลิง อี้หรานด้วยสายตาที่แข็งกร้าว “เธอได้ออกมา การตัดสินว่าเธอผิดหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับการตัดสินของศาล แต่ถ้าเธอพูดถึงสิทธิ์...”

ดวงตาของห่าว ฉี่หลงเต็มไปด้วยความรังเกียจราวกับว่าเขากำลังมองไปที่มดที่เขาสามารถบดขยี้ได้ “เธอไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดถึงสิทธิ์ต่อหน้าฉัน”

จากนั้นเขาจึงสั่งกับพนักงานรักษาความปลอดภัยข้าง ๆ ว่า “ไล่ผู้หญิงคนนั้นออก แล้วส่งรูปของเธอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่น ๆ และฝ่ายบริหารของห้าง ห้ามให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาในห้างอีก”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตอบรับ และหลิง อี้หรานก็ถูกชายที่อยู่ฝั่งซ้ายและขวาของเธอ บังคับให้ออกไปจากห้าง

“ขะ... ขนมของฉันอยู่ที่พื้น” ที่เขาสามารถสั่งอะไรแบบนี้ได้ นั่นหมายความว่าห้างสรรพสินค้านี้เป็นของตระกูลห่าว หรืออย่างน้อยตระกูลห่าว ก็เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นรายใหญ่ นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาสามารถสั่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรอบ ๆ ได้

สิ่งที่เธออยากทำตอนนี้คือหยิบกล่องขนมที่พื้นแล้วออกไป

เธอตกใจอีกครั้งเมื่อ ห่าว ฉี่หลงชี้นิ้วสั่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกคนและกล่าวว่า “เอาขยะนี้ไปทิ้งด้วย เกะกะ”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหยิบกล่องขนมที่วางอยู่บนพื้นโยนลงถังขยะข้าง ๆ

ใบหน้าของหลิง อี้หรานกลายเป็นสีแดง ความอัปยศอดสูนั้นเห็นได้ชัดเจน เขาจงใจทำให้เธออับอายต่อหน้าสาธารณชน