พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 495

เธออึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “คุณจะเปรียบเทียบแบบนั้นไม่ได้”

คนหนึ่งคือคนรักในชีวิตของเธอ ส่วนอีกคนหนึ่งคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ มันเป็นความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง!

เธอครุ่นคิดและกล่าวว่า “คุณทั้งคู่เป็นคนที่ฉันสามารถเสียสละชีวิตให้ได้! ดังนั้นคุณทั้งสองคนมีความสำคัญเท่าเทียมกันสำหรับฉัน”

สายตาของเขาเปลี่ยนไป เขาควรจะรู้สึกพอใจที่เธอเต็มใจที่จะสละชีวิตเพื่อปกป้องเขา!

‘แต่ทำไมเป็นฉันคนเดียวไม่ได้!’

สรุปคือเขาโลภเกินไป เขาโลภมากจนอยากเป็นคนเดียวในหัวใจของเธอ เขาโลภมากจนไม่ต้องการให้ใครมามีบทบาทสำคัญกับเธอ

“เพราะตอนนั้นเธอช่วยพี่เหรอ?”

“ฉันคิดว่าอย่างนั้น ตอนแรกฉันไม่คิดว่าเธอจะทำอะไรให้ฉันได้มากขนาดนี้ ทั้งที่เราเป็นเพื่อนกัน” หลิง อี้หรานถอนหายใจ ย้อนกลับไปในตอนนั้น มิตรภาพของเธอกับเหลียนอีค่อนข้างดี แต่บางครั้งเราก็ต้องฝ่าพายุไปด้วยกันก่อนที่เราจะพบว่าคนคนนั้นเป็นอัญมณีหรือขยะ

หลังจากผ่านความเจ็บปวด เราก็จะมองเห็นคน ๆ หนึ่งได้อย่างชัดเจนและเข้าใจว่าบางคนก็มีค่าแก่หัวใจของเรา

“ถ้าไม่มีเหลียนอี ก็คงไม่มีฉันในตอนนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เหลียนอีมีความสำคัญต่อฉันมาก” หลิง อี้หรานมองไปที่อี้ จิ่นหลี และแตะแก้มของเขา “คุณอิจฉาเหลียนอีด้วยหรือเปล่า?”

“ถ้าผมบอกว่าผมอิจฉาล่ะ?” เขาถามกลับ

หลิง อี้หรานตกตะลึงและรู้สึกว่าอี้ จิ่นหลีเป็นเหมือนเด็กในตอนนี้ ในอดีตเธอเคยได้ยินคำพูดที่ว่าผู้ชายทุกคนมีความเป็นเด็กซ่อนอยู่ ไม่ว่าเขาจะดูเป็นผู้ใหญ่และมีความรับผิดชอบแค่ไหน ดูเหมือนว่าเขากำลังเป็นแบบนั้น

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ต้องอดทนกับมัน”

อี้ จิ่นหลีดึงมือของเธอมาวางแตะที่ริมฝีปากของเขา ริมฝีปากบางของเขาค่อย ๆ สัมผัสกับมือของเธออย่างอ่อนโยน ทำให้ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง