พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 496

เธอบอกเขาทุกอย่าง ไล่ตั้งแต่ที่เธอถูกเพื่อนร่วมงานชายของเธอตามรังควานและถูกเข้าใจผิด ไปจนถึงเรื่องที่เธอทะเลาะกันและไปที่สถานีตำรวจ และสุดท้ายเธอได้รับการประกันตัวได้อย่างไร เธอพูดทุกอย่างในคราวเดียว ทำให้คอของเธอแห้งเมื่อพูดจบ

ไป๋ ทิงซินฟังพร้อมกับขมวดคิ้ว ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขากำลังนิ่งเฉย ไม่มีใครสามารถเดาได้ว่าในตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่

หลังจากชิน เหลียนอีเล่าจบ เขาก็กล่าวว่า “ทำไมเธอถึงไม่โทรหาฉันตอนที่มีเรื่องล่ะ?”

“ฉัน... ฉันกลัวว่าฉันจะรบกวนคุณ คุณกำลังยุ่งอยู่กับงาน เรื่องของฉันมันเรื่องเล็กน้อยเอง” ชิน เหลียนอีกล่าวเพื่อหว่านล้อมเขา

ไป๋ ทิงซินจ้องไปที่ชิน เหลียนอีจนเธอรู้สึกผิดในใจ

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กล่าวว่า “แค่เพราะคุณกลัวที่จะรบกวนผมอย่างนั้นเหรอ?”

“ก็ใช่น่ะสิ” เธอกล่าวด้วยความรู้สึกผิด

เขาเม้มริมฝีปากและไม่กล่าวอะไร ทั้งสองยืนอยู่และจ้องมองกันโดยไม่กล่าวอะไรออกมาสักคำ ชิน เหลียนอีบ่นในใจ สงสัยว่าไป๋ ทิงซินจะจ้องมองเธออีกนานแค่ไหน ในขณะที่พวกเขายังคงยืนอยู่ที่บริเวณหมู่บ้านจัดสรร

‘เขาควรจะมีความสุขไหมที่ฉันไม่รบกวนเขาในตอนที่มีปัญหา? ทำไมเขามองดูอย่างกับฉันเป็นหนี้เขามหาศาลอย่างนั้น?’

“ไปกันเถอะ” ทันใดนั้นเขาก็คว้ามือเธอ

“ฮะ?” เธอตกตะลึงและจ้องมองไปที่เขาอย่างมึนงง “ไปที่ไหน?”

“ไปที่บ้านของเธอไง เธอไม่ได้คิดจะให้ฉันยืนอยู่ที่นี่ตลอดไปหรอกใช่ไหม?”

เธอกลั้นหายใจ ถ้าเขาไปที่บ้านของเธอ... “คุณช่วยเก็บเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นความลับจากพ่อแม่ของฉันได้ไหม?” ไม่ว่าเธอจะถูกหรือผิด พ่อแม่ของเธอก็จะบ่นเธอจนหูไหม้อยู่ดี