กู้ ลี่เฉินมีลางสังหรณ์ว่าหากเขาไม่ปล่อยออกจากเธอ อี้ จิ่นหลีอาจจะหักข้อมือของเขา
เขาไม่จำเป็นที่จะต้องมีเรื่องกับอี้ จิ่นหลีเพียงเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว หลิง อี้หรานไม่ใช่คนที่เขากำลังมองหา ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้คิดอย่างนี้เหรอ?
กู้ ลี่เฉินหลับตาลงก่อนที่จะคลายนิ้วด้วยรอยยิ้มจาง ๆ และปล่อยมือของหลิง อี้หรานทันที
“ผมขอโทษ ดูเหมือนผมจะลืมมารยาทของผมไปเมื่อกี้ คุณหลิงทำให้ผมนึกถึงเพื่อนเก่า” กู้ ลี่เฉินกล่าว
“เธอไม่ใช่เพื่อนเก่าของนาย อย่าลืมมารยาทของนายอีกล่ะ” อี้ จิ่นหลีกล่าวอย่างเย็นชาก่อนจะคว้ามือของหลิง อี้หรานและจากไป
ดวงตาของกู้ ลี่เฉินมัวหมองลงขณะที่เขามองหลิง อี้หรานที่กำลังจากไป หลิง ลั่วอินที่อยู่ข้าง ๆ กู้ ลี่เฉินอยากจะกรีดร้อง
ไม่ใช่เธอเหรอ? ควรจะเป็นเธอต่างหาก! ถ้าภาพวาดที่เธอเห็นในสตูดิโอของลี่เฉินเป็นเพื่อนเก่าที่ลี่เฉินอ้างถึงจริง ๆ แล้ว เธอก็มั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นคือหลิง อี้หราน
เธอจำชุดที่หลิง อี้หรานใส่ได้ เด็กสาวในรูปนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร และสร้อยข้อมือเงินที่เป็นสมบัติล้ำค่าของลี่เฉิน ทั้งหมดนี้บ่งบอกว่าเป็นหลิง อี้หราน
แต่เธอจะเก็บมันไว้กับตัวเองและจะไม่บอกให้ใครรู้
“วันนี้คุณไม่ได้บอกว่าจะแนะนำให้ฉันรู้จักกับโปรดิวเซอร์บางคนเหรอคะ ลี่เฉิน?” หลิง ลั่วอินถาม ทำลายความเงียบ
กู้ ลี่เฉินเหลือบมองคนที่ยืนอยู่ข้างเขาขณะที่ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นเฉยเมย เขายิ้มและกล่าวว่า “ไปสิ ผมจะแนะนำพวกเขาให้คุณรู้จักเดี๋ยวนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...