พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 516

เป็นเรื่องยากที่หลิง อี้หรานจะได้ยินอี้ จิ่นหลีเรียกใครว่าพื่อน ดังนั้นเย่ ฉงเว่ยน่าจะสนิทกับเขา “สวัสดีค่ะ ฉันหลิง อี้หราน”

หลิง อี้หรานแนะนำตัวเองอย่างสง่างาม

“สวัสดีครับ ผมอยากพบคุณมานานแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสสักที” เย่ ฉงเว่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาเคยสงสัยมาตลอดเกี่ยวกับผู้หญิงที่สามารถเอาชนะใจเพื่อนรักของเขาได้

ในวันตรุษจีน เย่ ฉงเว่ยรู้สึกตกใจและรู้สึกทึ่งกับความจริงที่ว่าเพื่อนสนิทของเขาพาเจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มหนึ่งไปที่เมืองที่อยู่ถัดจากเมืองเฉินเพื่อไปหาเธอ เขายังทิ้งนายท่านอี้ ไว้ข้างหลังเพื่อเธออีกด้วย

ตอนนี้ หลังจากที่ได้พบกับหลิง อี้หราน เย่ ฉงเว่ยคิดว่าแม้ว่าเธอจะไม่ได้สวยงามอย่างน่าทึ่ง แต่สายตาของเธอกลับทำให้ผู้คนรอบข้างรู้สึกสบายใจ สายตาของเธอช่างอ่อนโยนและทำให้รู้สึกไม่ต้องกังวลอะไร

เมื่อยืนเคียงข้างหลิง อี้หราน จิ่นหลีเองก็ดูผ่อนคลายกว่าปกติ

เย่ ฉงเว่ยเข้าใจทันทีว่าทำไมเพื่อนสนิทของเขาถึงตกหลุมรักหลิง อี้หราน คนอย่างพวกเขามักอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยคนทรยศ คนรอบข้างมีแต่คนหน้าซื่อใจคดมากกว่าคนจริงใจ แม้ว่าพวกเขาจะอยู่สูงในลำดับชั้นทางสังคม แต่ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยอาจทำให้พวกเขาตกลงและแตกเป็นชิ้น ๆ ดังนั้น แม้ว่าจะดูผ่อนคลายเกือบตลอดเวลา แต่จริง ๆ แล้วพวกเขากลับเครียดมาก

อารมณ์ที่สงบของหลิง อี้หรานอาจทำให้คนอื่นรู้สึกผ่อนคลาย และนั่นทำให้ทุกอย่างมีค่ามากขึ้น

“อีกอย่าง ตอนที่ฉันมา มีคนบาส่วนกำลังพูดคุยเรื่องสถานการณ์ทางอินเทอร์เน็ตในปีนี้อยู่ นายอยากเข้าร่วมไหม?” เย่ ฉงเว่ยถามอี้ จิ่นหลี ทันทีที่เขาเอ่ยชื่อคนในวงการสนทนา เธอก็จำพวกเขาได้ทันทีว่าเป็นพวกบุคคลสำคัญ

คนเหล่านี้คือคนที่ปกติแล้วเธอจะไม่สามารถเจอได้ แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ในงานเลี้ยงเดียวกันกับเธอ

เห็นได้ชัดว่าอี้ จิ่นหลีสนใจทันทีที่เขาได้ยินสิ่งที่เพื่อนของเขาเล่า แต่แล้วเขาก็หันกลับมามองที่หลิง อี้หราน “พี่อยากเข้าร่วมไหม?”

“ไม่ล่ะ ฉันคงไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาคุยกันหรอก ทำไมคุณไม่ไปล่ะ? ฉันจะพักผ่อนรออยู่ที่นี่” หลิง อี้หรานตอบ

ขณะที่ชายทั้งสองเดินจากหลิง อี้หรานมา เย่ ฉงเว่ยก็กล่าวว่า “ฉันไม่เคยเห็นนายปฏิบัติต่อผู้หญิงแบบนี้มาก่อนเลย นายจริงจังกับเธอเหรอ?”

“ใช่” อี้ จิ่นหลียอมรับอย่างง่ายดาย

ดวงตาของเย่ ฉงเว่ยเบิกกว้างทันทีที่เขาสารภาพ “นายจริงจังจริง ๆ เหรอ?”

อี้ จิ่นหลีเหลือบมองที่เขา “แล้วฉันต้องโกหกนายด้วยเหรอ?”

อึก!