“ไม่เป็นไร... มันมากเกินไป” เธอเป็นแค่พนักงานส่งอาหาร ถ้านายน้อยอี้แห่งเมืองเฉินช่วยหาคนมาแทนเธอ ผู้คนก็คงจะหัวเราะเยาะถ้าพวกเขาได้ยินเรื่องนี้
เธอทำได้เพียงตำหนิความน่าดึงดูดของเขาที่เขาเข้ามายุ่งจนเธอถูกจับได้
ในที่สุด หลิง อี้หรานก็เข้าใจได้ว่าความงามนั้นทำให้เป็นที่ดึงดูดผู้คน
“อี้หราน! อี้หราน?!” เสียงของโจว เชียนหยุนดังขึ้นในหูของหลิง อี้หราน ทันใดนั้นเธอก็หลุดออกจากภวังค์ของเธอ “อ๊ะ มีอะไรเหรอคะพี่โจว?”
"ฉันควรจะเป็นคนถามเธอมากกว่าว่าเป็นอะไร วันนี้เธอดูเหม่อ ๆ นะ มีอะไรหรือเปล่า?” โจว เชียนหยุนถาม
“อ๊ะ ไม่มีค่ะ” หลิง อี้หรานกล่าวขึ้นพร้อมกับใบหน้าแดงอีกครั้ง
“ยังไงก็เถอะ ขาของคุณนายโจวเป็นยังไงบ้างคะ?” หลิง อี้หรานถาม
เมื่อวานนี้คุณนายโจวล้มและขาหัก ดังนั้นโจว เชียนหยุนจึงประกาศปิดร้านแต่เนิ่น ๆ และรีบพาคุณ นายโจวไปโรงพยาบาล
“ไม่ร้ายแรงอะไรหรอก หมอบอกว่าเธอจะต้องผ่าตัดเล็กน้อยในวันพรุ่งนี้” โจว เชียนหยุนตอบ
“พรุ่งนี้เหรอคะ? แล้วพรุ่งนี้หยันน้อยไม่ไปเรียนเหรอ?” หลิง อี้หรานถาม เด็กน้อยที่มีประสาทหูเทียมจำเป็นต้องเข้าชั้นเรียนเพื่อเรียนรู้วิธีปรับตัวให้เข้ากับประสาทหูเทียมได้ดีขึ้น และเพื่อทำความเข้าใจถึงความหมายของการออกเสียงที่แตกต่างกัน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง การเข้าเรียนช่วยให้หยันน้อยเรียนรู้ที่จะฟังและพูดได้เร็วยิ่งขึ้น
“ฉันเกรงว่าพรุ่งนี้ฉันจะพาอาหยันน้อยไปเรียนไม่ได้ เพราะการผ่าตัดของแม่ฉันต้องให้คนในครอบครัวอยู่ด้วย” โจว เชียนหยุนกล่าว
“พรุ่งนี้ฉันจะพาอาหยันน้อยไปเข้าเรียนแทนเองค่ะ” หลิง อี้หรานกล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...