“หืม มีอะไร พี่ไม่อยากดูรอบปฐมทัศน์เหรอ?” อี้ จิ่นหลีถาม
“ไม่ ไม่ใช่” เธอส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ปัญหาคือรอบปฐมทัศน์ ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถเข้าร่วมได้และมีเพียงคนมีชื่อเสียงเท่านั้น
ดังนั้น...
หลิง อี้หรานอดจินตนาการไม่ได้ในขณะที่วันนี้เธอกลับมีภารกิจที่ต้องทำ
“ฉันต้องพาอาหยันน้อยไปเรียนน่ะ ฉันคงไปไม่ได้” หลิง อี้หรานกล่าว
ดวงตาของอี้ จิ่นหลีจ้องไปที่เด็กน้อยข้าง ๆ หลิง อี้หราน
“ทำไมพี่ต้องไปส่งเขาเข้าเรียนด้วย?” เขาถาม ในน้ำเสียงของเขาแอบซ่อนไปด้วยความหึงหวง
“แม่ของพี่โจวได้รับบาดเจ็บที่ขาและกำลังเข้ารับการผ่าตัดในช่วงบ่ายนี้ พี่โจวต้องไปโรงพยาบาลกับแม่ของเธอ ฉันจึงอาสาไปส่งหยันน้อยที่ชั้นเรียนในวันนี้”
“…” อี้ จิ่นหลีขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ ดูเหมือนว่าเด็กน้อยที่ยืนอยู่ข้างหลิง อี้หรานจะไม่คุ้นเคยกับการจ้องมองของอี้ จิ่นหลี ดังนั้นเขาจึงเอนตัวเข้าไปใกล้หลิง อี้หรานและจับมือของหลิง อี้หรานเอาไว้อย่างประหม่า
หลิง อี้หรานสังเกตเห็นท่าทางของเด็กน้อยโดยธรรมชาติ เธอก้มลงเพื่อให้เขารู้สึกมั่นใจว่า “อย่ากลัวเลย อาหยันน้อย อาคนนี้เป็นเพื่อนของน้าเอง และเขาก็ชอบหนูด้วยน้า”
หลิง อี้หรานกล่าวช้า ๆ เท่าที่จะทำได้ เธอจับคู่คำพูดกับภาษามือเพื่อให้เด็กน้อยเข้าใจเธอมากขึ้น
หลิง อี้หรานจึงหันไปหาอี้ จิ่นหลีและกล่าวว่า “ช่วยอ่อนโยนกับหยันน้อยและยิ้มให้มากขึ้นหน่อยนะ ไม่อย่างนั้นเขาจะกลัว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...