พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 538

ผู้อำนวยการเซียวยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของเขา เขากล่าวว่า “ไม่มีปัญหาครับ ไม่มีปัญหาอะไรเลย ผมคิดว่าจิ้งชานก็คงจะมีความสุขที่มีแฟนคลับแบบนี้เหมือนกัน”

หลังจากแลกเปลี่ยนบทสนทนาเสร็จ ผู้กำกับก็จากไป

หลิง อี้หรานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าอี้ จิ่นหลีจะช่วยให้เธอได้พบกับเกา จิ้งชาน และ… เอ่อ แฟนเกิร์ล

“มีอะไรหรือเปล่า?” เขามองไปที่ท่าทางที่ว่างเปล่าบนใบหน้าของเธอ “พี่ดีใจที่ได้ยินว่าพี่จะได้ถ่ายรูปกับเกา จิ้งชานและขอลายเซ็นของเขาหรือเปล่า?”

“ฉันมีความสุข เอ่อ แต่ไม่ใช่ความสุขแบบนั้น... แค่...” เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง สิ่งที่ทำให้เธอพอใจมากที่สุดคือไม่ใช่การได้ใกล้ชิดเกา จิ้งชานและถ่ายรูปกับเขา หรือการได้รับลายเซ็นของเขา แต่การกระทำของอี้ จิ่นหลีที่ทำให้เธอรู้สึกเป็นที่รัก

เธอไม่ได้เป็นคนพิเศษหรือบุคคลสำคัญอะไรเลย แม้แต่ความโชคร้ายยังสาปให้คนที่เธอรักเกลียดชังเธอ

“เอาล่ะ ไม่ว่ามันจะเป็นความสุขแบบไหน ตราบใดที่มันเป็นความต้องการของพี่ ผมก็จะช่วยให้พี่ได้สิ่งที่ต้องการ” อี้ จิ่นหลีกระซิบในขณะที่เขาลดตัวเล็กน้อยเพื่อมองเธอในระดับสายตาเดียวกัน “คนที่พี่รักที่สุดต้องเป็นผมเท่านั้น เข้าใจใช่ไหม? พี่จะต้องไม่เปลี่ยนใจนะ”

เสียงน่าหลงใหลของเขาเปรียบเสมือนเสียงกระซิบของคู่รัก มันเต็มไปด้วยความเย้ายวนใจอยู่ในนั้น สายตาของเขากำลังแผดไหม้

ราวกับว่าเสียงกระซิบธรรมดา ๆ เป็นคำสัญญา และตอนนี้เขาเรียกร้องคำสัญญาจากเธอ

หลิง อี้หรานอดที่จะพยักหน้าไม่ได้ “เข้าใจ” เธอคิดว่าคนที่เธอรักมากที่สุดในตอนนี้คือเขา เขาเป็นคนที่ทำให้เธอรู้สึกถึงการถูกหวงแหนและมีค่า เขาเป็นคนที่ทำให้เธอเข้าใจว่ามีใครคนหนึ่งจริงจังและรักเธอมากในโลกใบนี้!

อี้ จิ่นหลียิ้มด้วยความพึงพอใจ โจว หยันที่ถูกประกบระหว่างพวกเขา เงยคางเล็ก ๆ ของเขาขึ้นมา ดวงตาโตที่สวยงามของเขาเต็มไปด้วยความสับสน เขาสงสัยว่าพวกผู้ใหญ่คุยอะไรกัน

อืม การที่น้ากับอาจับมือกันทำให้รู้สึกดีทีเดียว เขามักจะเห็นเด็กจำนวนมากจับมือพ่อกับแม่แบบนี้