พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 539

หลิง อี้หรานโล่งใจเมื่อเห็นแบบนี้ เธอกังวลว่าอาหยันน้อยจะยังเด็กเกินไปที่จะดูหนังและคงจะเบื่อ เธอยังคิดในใจว่าถ้าหยันน้อยไม่เข้าใจหนังเรื่องนี้จริง ๆ และไม่อยากอยู่ที่นี่ เธอจะพาเขาออกจากหอประชุม

ตอนนี้มันเป็นตอนจบที่มีความสุขสำหรับทุกคน!

ในที่สุด หลิง อี้หรานก็สามารถโฟกัสไปที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้

เธอยอมรับว่าหนังเรื่องนี้ดีจริง ๆ นักแสดงเหมาะสมกับบทบาทในภาพยนตร์มากและเทคนิคพิเศษก็ทำขึ้นได้อย่างสวยงาม โครงเรื่องเรียบง่าย แต่กลับไม่รู้สึกเบื่อเลย

เกา จิ้งชานไม่ได้เล่นบทแนวเดิม ๆ อีกต่อไปแล้ว ซึ่งเป็นช่วงเปลี่ยนที่ยากและเป็นความท้าทายสำหรับทักษะการแสดงของเขา

หลิง อี้หรานมองดูและคิดว่าเกา จิ้งชานทำได้ดีในภาพยนตร์เรื่องนี้

หลังจากดูตอนสำคัญทางอารมณ์แล้ว หลิง อี้หรานถึงกับหลั่งน้ำตา

แม้แต่เธอก็ยังแปลกใจเมื่อน้ำตาไหล เธอไม่ใช่คนขี้แยมากนัก ในอดีตตอนที่เหลียนอีร้องไห้ระหว่างชมภาพยนตร์ เธอไม่แม้แต่จะน้ำตาไหล

แม้ว่าเธอจะสะเทือนใจกับภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ร้องไห้มากนัก

ตอนนี้เธอกำลังร้องไห้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้ผู้คนมีอารมณ์ร่วมได้ดี และส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอดูเหมือนเห็นตัวเองอยู่ในตัวละคร

เธอเคยเป็นคนธรรมดาและเป็นคนที่มีอนาคตที่สดใส แต่ก่อนที่เธอจะไปถึงจุดสูงสุด เธอกลับถูกยิงล่วงลงในที่ที่มืดมนที่สุด ตอนนี้เธอต้องอยู่เพียงลำพังและก้าวเข้าสู่แสงสว่างอีกครั้ง

แม้ว่าทั้งหมดนี้จะเป็นเรืองน่าตลกขบขันในภาพยนตร์ แต่ความเจ็บปวดก็ยังคงทำให้หลิง อี้หรานมีความรู้สึกเห็นอกเห็นใจ

ขณะที่เธอกำลังจะหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับน้ำตาออก ก็มีมือหนึ่งสัมผัสเข้าที่ใบหน้าของเธอก่อน