พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 682

“คุณอี้ ผม... ผมทำตามที่คุณบอกแล้ว ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย!” ว่าน หยวี่หมิงพูดออกมาอย่างร้อนรน

ดวงตาของอี้ จิ่นหลีมืดม่นลง เขาจ้องมองผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเขา ชายคนนี้เป็นหนึ่งในผู้กระทำผิดที่ทำให้อี้หรานต้องมาแบกรับความผิดแทนเขา “ตราบใดที่คุณไม่พูดอะไรออกไป ผมก็ยังจะไม่ทำอะไรคุณ”

ว่าน หยวี่หมิงรู้สึกโล่งใจ

เขาไม่เคยคิดแม้แต่จะมอบตัว นอกจากเขาจะถูกอี้ จิ่นหลีบังคับเท่านั้น

แม้ว่าเขาจะอยู่ต่างประเทศ แต่ถ้าอี้ จิ่นหลีต้องการจะตามล่าเขา เขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

“ถ้าอย่างนั้น ครอบครัวของผม...” ว่าน หยวี่หมิงพูดอย่างประหม่า

“ผมจะไม่แตะต้องครอบครัวของคุณเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าคุณทำอะไรลงไป แต่…” อี้ จิ่นหลีหยุดพูดชั่วคราว ว่าน หยวี่หมิงที่เพิ่งรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยกลับรู้สึกประหม่าอีกครั้ง “การกระทำของคุณทำให้ อี้หรานต้องทุกข์ทรมานและคุณต้องชดใช้คืนให้เธอ คุณจะต้องชดใช้คืนเป็นสองเท่า”

ว่าน หยวี่หมิงพยายามที่จะพูดปกป้องตัวเอง แต่อี้ จิ่นหลีกลับไม่เว้นช่องว่างให้เขาได้พูดแก้ต่าง “ว่าน หยวี่หมิง ผมจะไว้ชีวิตคุณ คุณควรขอบคุณอี้หรานซะ ที่เธออยากทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามกฎหมาย ไม่อย่างนั้น คุณคงจะไม่มีโอกาสได้คุยกับผม”

ว่าน หยวี่หมิงรู้สึกหวาดกลัว เขาเข้าใจว่าอี้ จิ่นหลีพยายามจะสื่ออะไร

“จำไว้ด้วยว่าอย่าพูดอะไรที่ไม่ควรพูด ไม่อย่างนั้น ผมรับรองได้เลยว่าคุณจะได้เจอกับความฝันที่สุดในชีวิต!” เมื่ออี้ จิ่นหลีพูดจบ เขาก็เดินออกจากห้องเยี่ยมนักโทษไป

ตอนนี้ว่าน หยวี่หมิงตระหนักได้ว่าฝ่ามือและหลังของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ

เขารู้ว่าคนอย่างอี้ จิ่นหลีเป็นคนโหดร้ายที่มีขั้นตอนในการทรมานคนอื่นและคนเหล่านั้นจะไม่มีทางหนีจากมันได้ ไม่ว่าเขาจะอยู่ในคุกหรือในต่างประเทศก็ตาม

สิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้คือทำตามที่อี้ จิ่นหลีบอก