พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 724

‘ทำไมเขาถึงรีบแสวงหาความตาย? ทำไมเขาถึงไม่คิดถึงลูกชายที่เขายังมีอยู่? เขารู้บ้างไหมว่าการตายของเขา ทำให้จินที่อายุยังน้อยในตอนนั้นรู้สึกอย่างไร?’

‘ชายผู้นี้คิดจริง ๆ เหรอว่าการส่งจินกลับมาหาตระกูลอี้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด? เขาลืมไปหรือเปล่าว่าลูกของเขาต้องการพ่อ’

‘จินสูญเสียแม่ของเขาไปแล้ว แล้วเขาก็สูญเสียพ่อไปด้วย’

‘เขาต้องอยู่ในบ้านหลังนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย พร้อมด้วยปู่ที่เกลียดชังเลือดอีกครึ่งหนึ่งของเขา!’

เธอแทบจะจินตนาการได้ว่าเขาต้องยากลำบากอย่างไรเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก

ในคฤหาสน์หลังนี้ ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าความรักระหว่างปู่กับหลาน มีเพียงเด็กที่ดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด!

หลิง อี้หรานเดินผ่านห้องโถงด้านหน้าและเข้าไปในห้องชั้นในที่ละก้าว

การตกแต่งภายในนั้นเหมือนกับที่เธอเคยเห็นก่อนหน้านี้ มีการประดับแผ่นจารึกของพ่อของจินบนแท่นบูชา

เธอเห็นร่างสูงยืนนิ่งราวกับรูปปั้นประติมากรรมตรงหน้าแผ่นจารึกที่ระลึก

หลังของเขาตั้งตรงและมีเพียงแสงสลัวของตะเกียงส่องมาที่เขา ความสว่างเพียงเล็กน้อยที่ปะปนอยู่กับความมืดมิด

ความอ้างว้างแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา

ราวกับว่าเขาเป็นเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลกของเขา!

หลิง อี้หรานรู้สึกแสบที่จมูกและน้ำตาของเธอก็เอ่อล้นเล็กน้อย แต่เธอไม่สามารถบอกได้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนี้ ทำไมเธอถึงรู้สึกราวกับว่ามีช่องว่างที่มองไม่เห็นระหว่างจินกับเธอ

แต่พวกเขากลับเป็นคนที่ใกล้ชิดกันที่สุด!

“จิน!” เธอร้องเรียกชื่อเขาออกมาเสียงดังชัดเจนในห้องที่เงียบสงัด

ร่างสูงสั่นเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ หันกลับมา ดวงตาสีดำนิลของเขาจ้องมองเธอด้วยความว่างเปล่าเงียบ ๆ

ทันใดนั้น หลิง อี้หรานก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ