เมื่อหลิง อี้หรานผลักประตูเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน เธอก็เห็นร่างสูงที่ยืนมองออกไปด้านนอกหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสซึ่งเป็นวิวที่มองเห็นเส้นขอบฟ้าของเมืองเฉิน
หลิง อี้หรานพบว่าภาพตรงหน้าเธอเหมือนกับภาพถ่ายบนโปสเตอร์ เพียงแค่เขายืนอยู่ที่นั่นก็ราวกับเมืองเฉินทั้งเมืองอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา
แต่มันก็เป็นความจริงที่ว่าเขากำลังปกครองเมืองเฉินอยู่
เขาดูแตกต่างจากชายผู้โดดเดี่ยวและเปราะบางที่เธอเคยเห็นในช่วงเช้าสร่าง
“จิน” เธอเรียกเขาเสียงดัง
เขาหันศีรษะกลับมามองเธอ รอยยิ้มเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา “มาถึงแล้วสินะ”
“อืม ฉันเอาอาหารกลางวันมาให้คุณ ดูสิว่าคุณชอบไหม” ขณะที่เธอพูด เธอเดินไปที่โต๊ะกาแฟที่คุ้นเคยและวางกล่องอาหารกลางวันและผลไม้ในมือลง
เขาเดินเข้ามา เปิดฝากล่องข้าว แล้วนั่งลงบนโซฟา
หลิง อี้หรานรู้สึกราวกับว่าเธอได้ย้อนกลับไปในวันที่เธอรับประทานอาหารกลางวันกับเขาในที่ทำงานของเขา
“ชอบไหม?” เธอถามอย่างมีความหวัง โดยไม่รู้ว่าอาหารกลางวันที่เธอเลือกนั้นเหมาะกับรสนิยมของเขาหรือไม่
“ก็ดี” เขาตอบ
“ดีแล้วที่ชอบ” เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก
“แล้ววันนี้เธอไม่ปวดหัวแล้วเหรอ? ทำไมไม่ให้ฉันนัดพบหมอมาตรวจอาการปวดหัวของเธอล่ะ?” เขาถามทันที
เธอหยุดชะงักอย่างกะทันหัน เธอตอบอย่างเร่งรีบว่า “ไม่เป็นไร ฉันก็เคยเจอหมอมาก่อนแล้วไม่ใช่หรือไง?”
“แต่หมอคนนั้นคงรักษาเธอไม่ดี เธอถึงได้ปวดหัวอีก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...