พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 73

"ใครบอกว่าเราซื้อไม่ได้กัน? ฉันซื้อได้... " ชิน เหลียนอี แทบจะกัดฟันทนและซื้อชุดเสื้อผ้าเพื่อระบายความโกรธของเธอและทำให้พนักงานหยุดดูถูกพวกเขา

หลิง อี้หราน รั้งเธอไว้ทันและพูดกับหัวหน้าพนักงาน "เราเข้าไปดูในร้านไม่ได้เหรอ?"

"คุณสองคนเข้ามาในร้านซึ่งมันห่างไกลจากรายได้ของพวกคุณมาก คุณอาจมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาและดิฉันแค่ปกป้องสิทธิ์ของลูกค้าท่านอื่น ๆ ในร้าน" หัวหน้าพนักงานทำราวกับว่าเขาเป็นคนมีเหตุผล

หลิง อี้หราน ตอบทันทีว่า "แต่คุณไม่มีหลักฐานใด ๆ อันที่จริงคุณกำลังเลือกปฏิบัติอย่างชัดเจนกับเราโดยไม่มีเหตุผลที่ดีเลย คุณเพิ่งพูดอะไร ฉันได้บันทึกไว้แล้ว ฉันคิดว่า นี่น่าจะเป็นหลักฐานชั้นดีในการที่ฉันจะส่งมอบให้กับผู้บริหารของทางห้างสรรพสินค้านี้"

“คุณ ... ” ใบหน้าของหัวหน้างานเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าอีกฝ่ายจะบันทึกคำพูดของเขาเอาไว้

"หลิง อี้หราน พอเถอะ เธอเป็นแค่คนกวาดถนน ทำไมเธอถึงมาที่นี่เพื่อดูเสื้อผ้า เธอยังคิดถึงวันที่เธอเคยได้ใส่ชุดพวกนี้อย่างนั้นเหรอ?" เซียว จื่ออี้ พูดอย่างเยาะเย้ย "ถ้าเธอต้องการเสื้อผ้าพวกนี้จริง ๆ ฉันก็สงสารเธอนะและจะซื้อชุดให้เธอเอง"

"ทำไมล่ะ? คนงานสุขาภิบาลไม่สามารถมาที่นี่เพื่อดูรอบ ๆ และเลือกซื้อเสื้อผ้าได้อย่างนั้นเหรอ? หรือตระกูลเซียวคิดว่าคนงานสุขาภิบาลนั้นต้อยต่ำกว่าคนอื่น ๆ ? หากประชาชนรู้ว่าตระกูลเซียวมองคนงานสุขาภิบาลด้วยวิธีนี้ ฉันก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างไรกับมัน"

หลิง อี้หราน กล่าวคำพูดของเธอด้วยท่าทีที่ไม่ถ่อมตัวหรือหยิ่งผยอง เธอเชื่อมโยงพฤติกรรมส่วนตัวของเซียว จื่อฉี กับตระกูลเซียวโดยตรง

ทันใดนั้นใบหน้าของเซียว จื่ออี้ ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนกับหัวหน้างาน ในขณะที่เธอไม่สามารถหาอะไรมาหักล้างคำพูดของหลิง อี้หราน ได้

หากพวกเขาเปิดเผยต่อสาธารณะจริง ๆ ว่าคนงานสุขาภิบาลนั้นต้อยต่ำ พวกเขาจะได้รับความเดือดดั่งไฟลุกโชนไปทั่วทั้งโลกอินเทอร์เน็ตก่อนสิ้นพรุ่งนี้

"จื่ออี้พูดแค่เรื่องเดียวทำไมต้องจริงจังขนาดนี้กันล่ะ?" ห่าว อี้เหมิง ที่เงียบมาตลอด จู่ ๆ ก็พูดอย่างเย็นชาว่า "คนงานสุขาภิบาลสามารถซื้อเสื้อผ้าที่นี่ได้ แต่ฉันแค่สงสัยว่า คุณจะซื้ออันไหนถ้าคุณไม่ได้จะซื้ออะไรก้อย่าไปรบกวนธุรกิจของคนอื่นเขา”

"อันนี้ก็ดีนะ" หลิง อี้หราน ยกมือขึ้นและชี้ไปที่ชุดที่มีป้ายราคา 4.8 ล้านหยวน แขวนอยู่ที่หน้าต่างตู้ “คุณเซียวไม่ได้เพิ่งบอกว่าเธอต้องการซื้อชุดให้ฉันใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นเรามารับชุดนี้กันเถอะ”

เซียว จื่ออี้ แทบกระอักเลือด ทำไมเธอต้องซื้อเสื้อผ้าบนโลกนี้ให้พวกเธอด้วย!? ยิ่งไปกว่านั้นชุดนี้ไม่ใช่ 480 หยวน แต่เป็น 4.8 ล้าน!

“คุณเซียว คุณจะไม่กลับคำพูดใช่ไหม?” ชิน เหลียนอี ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ หลิง อี้หราน กล่าวเสริม

ใบหน้าของเซียว จื่ออี้ เปลี่ยนเป็นสีแดงยิ่งขึ้น

ห่าว อี้เหมิง กล่าวอย่างเหยียดหยามว่า "ไม่ใช่ว่าจื่ออี้ไม่สามารถจ่ายเงิน 4.8 ล้าน หยวน ได้ การที่ซื้อเสื้อผ้าแบบนี้ให้กับฆาตกร มันไม่คุ้มค่าน่ะ"

ใบหน้าของหลิง อี้หราน ซีดขาวราวกับแผ่นกระดาษขณะที่ชิน เหลียนอี ปกป้องเพื่อนของเธอและพูดว่า "คุณเรียกใครว่าฆาตกร?"

"ทำไมเธอถึงไม่กล้ายอมรับว่าเธอฆ่าพี่สาวของฉันล่ะ?" ห่าว อี้เหมิง จ้องตรงไปที่หลิง อี้หราน

หลิง อี้หราน กดริมฝีปากของเธอเข้าหากันแน่น ที่เกิดเหตุทางรถยนต์แล่นเข้ามาในความคิดของเธออีกครั้ง ถ้าเธอก้าวช้าลงในตอนนั้นเธอก็อาจเสียชีวิตจากเหตุรถชนระเบิดเช่นกัน!

"ฉันไม่ได้ฆ่า" เธอพบกับการจ้องมองของอีกฝ่ายและพ่นคำนี้ออกมา

ห่าว อี้เหมิง หัวเราะเยาะ "คำตัดสินได้ผ่านไปแล้ว ไม่ใช่ว่าคุณพูดจาสูงส่งห้าวหาญเรื่องหลักฐานนั่นเหรอ? คุณต้องตระหนักว่าหลักฐานทั้งหมดชี้กลับไปที่คุณนะ"

ใบหน้าของหลิง อี้หราน เปลี่ยนเป็นสีซีด ไม่ว่าเธอจะพยายามปกป้องตัวเองอย่างหนักแค่ไหนหลักฐานทั้งหมดก็ชี้มาที่เธอจริง ๆ

เห็นได้ชัดว่าเธอถูกตีกรอบ แต่ไม่มีใครเชื่อเธอยกเว้นเหลียนอี

"เหลียนอี ไปกันเถอะ" หลิง อี้หราน กล่าว ขณะที่เธอกำลังจะเดินออกจากร้านกับเพื่อนของเธอ เธอก็วิ่งเข้าไปหาเซียว จื่อฉี ซึ่งกำลังจะเดินเข้ามาในร้าน