พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 736

หลิง อี้หรานสูดหายใจเข้าลึก ๆ หยุดดิ้นรนและสงบลง “น้องลี่ฟางที่ช่วยคุณไว้ไม่ใช่เหรอ? คุณกู้ คุณตามหาเธอเจอด้วยตัวคุณเอง ฉันคิดว่าตอนนี้คุณไม่น่าจะต้องมาตั้งคำถามที่น่าขบขันแบบนี้กับฉันหรอกใช่ไหมคะ?”

คำพูดของเธอเหมือนกับสายน้ำเย็นที่ไหลลงมาจากบนเขาและทำให้เขาหน้าซีดในทันที

“กู้ ลี่เฉิน คุณไม่คิดเหรอว่าการคาดเดาของคุณมันเป็นอะไรที่ไร้สาระ? คุณคิดว่าน้องลี่ฟางจะรู้สึกยังไงถ้าเธออยู่ที่นี่และได้ยินสิ่งที่คุณเพิ่งถามฉัน?” เธอถาม

ดวงตาที่แดงก่ำของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่เธอและแน่นอนว่าเบาะแสทั้งหมดในการสืบสวนของเขาชี้ตรงไปที่หวา ลี่ฟาง

เบาะแสเหล่านั้นกำลังบอกเขาว่าหวา ลี่ฟางเป็นคนที่เขาตามหามาโดยตลอด

‘แต่ทำไมฉันถึงคิดว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าฉันคือเด็กคนนั้นล่ะ? เป็นเพราะหน้าตาของเธอหรือเปล่า? หรือเป็นเพราะแววตาที่เธอแสดงออกมา?’

‘ภาพลักษณ์ของเธอยังคงไว้ซึ่งความเย่อหยิ่งแม้ว่าเธอจะถูกเหยียบย่ำและความโหยหาและการไล่ตามสิ่งที่เรียกว่าความยุติธรรม... มันคล้ายกันมาก!’

“คุณ… ไม่ใช่เธอจริง ๆ เหรอ?” เขาสบถคำง่าย ๆ เหล่านี้ออกจากปากด้วยความยากลำบาก

“ฉันไม่ใช่” เธอตอบ

เขาหัวเราะเยาะตัวเอง “ใช่ คุณไม่ใช่เธอ คุณไม่ใช่...”

แต่ข้อเท็จจริงนี้กลับทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกแช่อยู่ในน้ำแข็ง มันเยือกเย็นเข้าไปในกระดูกของเขา

ทำไมเขาถึงรู้สึกแย่เมื่อเธอบอกว่าเธอไม่ใช่เด็กผู้หญิงคนนั้นล่ะ? ราวกับว่าหัวใจของเขาถูกฉีกออกเป็นชิ้นเล็กชื้นน้อย

เขาคลายนิ้วมือที่รั้งข้อมือเธอไว้ทีละเล็กทีละน้อย

ในที่สุด หลิง อี้หรานก็เป็นอิสระและรีบปลีกตัวออก

กู้ ลี่เฉินรู้สึกสูญเสียความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขา เขาเอนกายพิงผนังด้านข้างอย่างหดหู่และหัวเราะเยาะตัวเองอย่างขมขื่น