พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 75

หลิง อี้หราน หยิบเช็คอย่างตรงไปตรงมาและออกจากร้านพร้อมกับชิน เหลียนอี ทันที

“อี้หราน เธอไม่คิดว่ามันแปลกไปหน่อยเหรอ?” ทันทีที่พวกเขาเดินออกจากร้าน ชิน เหลียนอี กล่าวว่า "จริง ๆ แล้ว เซียว จื่อฉี ควักเงินออกมา 4.8 ล้านหยวน และให้เธอโดยไม่ลังเลเลย ซึ่ง ห่าว อี้เหมิง ก็อยู่ด้วย! เขาไม่กลัว ห่าว อี้เหมิง เข้าใจผิดเลยหรือไง?

“มันค่อนข้างแปลกสิ” หลิง อี้หราน กล่าว

"เป็นไปได้ไหมที่ เซียว จื่อฉี จะยังชอบเธออยู่?" ชิน เหลียนอี เดา

“ไม่ เขากลัวสิ ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวว่าฉันจะโกรธเซียว จื่ออี้ แล้วทำอันตรายต่อตระกูลเซียว” หลิง อี้หราน เปล่งเสียงและคาดเดาโดยสัญชาตญาณของเธอ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชิน เหลียนอี คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไร้สาระเล็กน้อย “เขาไม่คิดมากไปหน่อยเหรอ?”

"ใครจะรู้ล่ะ?" หลิง อี้หราน ยักไหล่และยกมือขึ้นเพื่อดูเช็คที่เธอถืออยู่

“แล้วเธอจะทำอย่างไรกับเช็คนี่? เธอจะฉีกมันทิ้งหรือเปล่า?” เธอถาม เธอรู้จักเพื่อนของเธอเป็นอย่างดีด้วยนิสัยของเธอ เธอจะไม่มีวันใช้เงินก้อนนี้

“ทำไมต้องฉีกล่ะ? ฉันจะบริจาคให้คนที่ต้องการมัน" หลิง อี้หรานตอบและใส่เช็คลงในกระเป๋าของเธออย่างระมัดระวัง

พวกเขาทานอาหารหลังจากเดินไปมาสักพัก เมื่อพวกเขากำลังจะลงบันไดเลื่อนไปที่ลานจอดรถใต้ดิน พวกเขาก็เห็น เซียว จื่อฉี, เซียว จื่ออี้ และห่าว อี้เหมิง อีกครั้ง

การแสดงออกของทั้งสามไม่ดีนักราวกับว่ามีการโต้เถียงกันระหว่างพวกเขาเกิดขึ้น

ในตอนนี้พวกเขาทั้งสามคนก็เห็นหลิง อี้หราน และเพื่อนซี้เดินไปที่ลิฟต์ ยิ่ง เซียว จื่ออี้ มองไปที่หลิง อี้หราน เธอก็โกรธมากขึ้น เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าหลิง อี้หราน ทำอะไรกับพี่ชายของเธอเพื่อให้เขาปกป้องเธอได้แบบนี้ เขาจะไม่ยอมให้เธอพูดอะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับอี้หราน

เมื่อกี้เขาเตือนเธอเป็นพิเศษว่าถ้าเธอยังคงตั้งเป้าไปที่หลิง อี้หราน เขาจะส่งเธอไปต่างประเทศโดยตรง

สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกโกรธมากจนคิดว่าเธออาจจะระเบิดได้

ขณะที่หลิง อี้หราน เดินไปที่ทางเดินและกำลังจะผ่านพวกเขาไป ทันใดนั้น เซียว จื่ออี้ ก็เหยียดเท้าข้างหนึ่งออกไปตรงทางของหลิง อี้หราน

หลิง อี้หราน ไม่ทันได้ระวังและเริ่มล้มลงตรงทางบันไดเลื่อน

ชิน เหลียนอี กรีดร้องด้วยความตกใจและรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของบันไดเลื่อนเพื่อกดปุ่มหยุดฉุกเฉิน

แต่มันก็สายเกินไปแล้ว หลิง อี้หราน ล้มกลิ้งไปหลายขั้นแล้ว ชิน เหลียนอี รีบประครองเพื่อนที่ดีของเธอขึ้นมาและจ้องที่ เซียว จื่ออี้ “นี้ เธอรู้ไหมว่าเธออาจจะฆ่าเธอได้เลยนะ?”

เซียว จื่ออี้ กล่าวอย่างเฉยเมย "เธอเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเองและยังจะมาเตะเท้าของฉันอีก มันเป็นความผิดของเธอที่ล้มลงไปเอง!"

"อย่ามาตอแหล เดี๋ยวเราจะได้รู้กัน เมื่อเปิดดูการบันทึกของกล้องรักษาความปลอดภัย!" ชิน เหลียนอี กล่าวอย่างโกรธเคือง

จากนั้นเธอก็มองไปที่ หลิง อี้หราน อย่างประหม่าและพูดว่า “อี้หราน เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?"

“เจ็บ... นิดหน่อย” หลิง อี้หราน อ้าปากค้างจากความเจ็บปวด เธอรู้สึกราวกับว่าทั้งร่างของเธอกำลังจะขาดออกจากกัน

"ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ล่ะ” ชิน เหลียนอี กล่าวอย่างรีบร้อน

"เธอล้มลงไปไม่กี่ขั้นแค่นี้ถึงกับต้องไปโรงพยาบาล เธอกำลังทำให้เป็นเรื่องใหญ่โต เธอจะขอเงินค่ารักษาพยาบาลจากฉันอีกด้วยไหมล่ะ?" เซียว จื่ออี้ กล่าวประชดประชัน

แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าในวินาทีต่อไปใบหน้าของ เซียว จื่ออี้จะถูกตบอย่างโหดเหี้ยมจนเธอเกือบจะตกจากขั้นบันไดเลื่อนไปเอง

“พี่!” เซียว จื่ออี้ กุมใบหน้าของเธอด้วยมือของเธอและมองไปที่พี่ใหญ่ของเธอด้วยความไม่เชื่อ

ใบหน้าของเซียว จื่ออี้ เปลี่ยนเป็นซีด "ขอโทษ! ขอโทษอี้หราน เดี๋ยวนี้!"