‘เขาคงมาที่นี่เพื่อตามหาฉัน ฉันใช้เวลาอยู่บนเนินเขานานพอสมควร เขาคงกังวลมาก’
หลิง อี้หรานอยากจะวิ่งไปหาอี้ จิ่นหลี แต่กู้ ลี่เฉินยังคงแบกเธอเอาไว้ ดังนั้นเธอจึงพูดกับเขาทันทีว่า “ปล่อย… ปล่อยฉันลงก่อน”
“จะไปหาอี้ จินหลี่ใช่ไหม?” เสียงเย็นชาของกู้ ลี่เฉินดังขึ้น
“ใช่” เธอให้คำตอบที่ชัดเจน
“หลิง อี้หราน พอผมปล่อยคุณลง จากนี้ไปผมจะไม่แยแสกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณอีก คุณจะเป็นเพียงคนแปลกหน้าสำหรับผมและคุณต้องหยุดเรียกชื่อ ‘เฉินเฉิน’ สักที คุณจะเรียกชื่อนั้นไม่ได้อีก”
สิ่งที่กู้ ลี่เฉินพูดเป็นการเตือนเธอ แต่มันกลับเหมือนการพูดบอกลา
จู่ ๆ หลิง อี้หรานก็พบว่าจมูกของเธอแสบเล็กน้อย เธออยากจะร้องไห้ออกมา ราวกับว่ามีบางอย่างกดทับที่หัวใจของเธอ
‘เพราะว่า... ฉันโกหกเขาเหรอ? เราเคยเป็นเพื่อนที่ครั้งหนึ่งเคยผ่านเรื่องหนักหนามาด้วยกัน แต่สุดท้ายกลายเป็นคนแปลกหน้ากันอย่างนั้นเหรอ?’
“เข้าใจแล้วค่ะ คุณกู้” หลิง อี้หรานพึมพำ
เสียงพูดของพวกเขาแผ่วเบามากจนมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่ได้ยินซึ่งกันและกัน
จากนั้น กู้ ลี่เฉินก็คุกเข่าลงเพื่อปล่อยให้หลิง อี้หรานลงมา เกา ฉงหมิงที่ยืนอยู่ข้างอี้ จิ่นหลีแอบประหลาดใจกับฉากตรงหน้า
‘เมื่อไหร่กันที่เจ้าชายแห่งวงการบันเทิงยอมแบกผู้หญิงไว้บนหลังของเขาแบบนั้น?’
‘ถ้านักข่าวสายบันเทิงเหล่านั้นอยู่ที่นี่ในตอนนี้ พวกเขาคงจะตกใจมากจนเสียขวัญ!’
‘แต่ว่า…’ เกา ฉงหมิงมองดูเจ้านายของเขาที่อยู่ข้าง ๆ เขาด้วยความกังวล นายน้อยอี้ใจเย็นกว่าที่เขาคิด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...