พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 766

‘โชคดีที่ไม่ใช่เธอ... ไม่ใช่เธอ...’

กู้ ลี่เฉินเม้มริมฝีปากบางของเขาแน่น หัวใจของเขารู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง ‘จากนี้ไปฉันจะลบผู้หญิงคนนี้ออกจากใจ! จะไม่ให้เหลือร่องรอยอะไรไว้อีกเลย!’

หลิง อี้หรานเดินไปหาอี้ จิ่นหลี แล้วพบว่าเขาเงียบผิดปกติ ดวงตาสีพีชที่สวยงามของเขากลับดูมืดมนราวกับทะเลลึก มันทำให้บรรยากาศดูอ้างว้าง

‘เขา... โกรธเหรอ? เป็นเพราะเขาเห็นฉันอยู่กับกู้ ลี่เฉินใช่ไหม? หรือเป็นเพราะฉันใช้เวลาอยู่บนเนินเขามากเกินไปและทำให้เขากังวล?’

แต่มีคนจำนวนมากอยู่ที่นี่ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถอธิบายอะไรได้ในตอนนี้ เธอจะอธิบายให้เขาฟังเมื่ออยู่กันตามลำพังเท่านั้น

“ฉันขอโทษที่ฉันทำให้คุณเป็นห่วง! ฉันจะโทรหาคุณ แต่... ฉันทำโทรศัพท์พังโดยไม่ได้ตั้งใจและติดต่อหาคุณไม่ได้” เธอพูด

ไม่ใช่แค่โทรศัพท์ของเธอเท่านั้นที่พัง แต่โทรศัพท์ของกู้ ลี่เฉินก็พังด้วย หน้าจอโทรศัพท์ของเขาแตกเมื่อเขาพยายามช่วยชีวิตเธอ

ทั้งคู่ไม่สามารถโทรออกได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถติดต่อกับโลกภายนอกได้

“อย่างนั้นเหรอ?” เขาก้มศีรษะลง ยกมือขึ้นและปัดปอยผมที่พันกันบริเวณแก้มของเธอให้ไปทัดหลังใบหูของเธอเบา ๆ “ค่ำแล้ว กลับกันเถอะ”

เขามองดูชุดยาวสีดำของเธอซึ่งค่อนข้างสกปรก ทันใดนั้น เขาก็ก้มตัวลง อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วเดินลงเขา

“จิน ฉัน... ฉันเดินเองได้ ไม่ต้องอุ้มฉันหรอก” หลิง อี้หรานรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะเธอกลัวว่าเขาจะเหนื่อยที่พาเธอลงเขาแบบนี้

เขาก้มศีรษะลง แต่ดวงตาของเขากลับดูไม่อ่อนโยนเหมือนปกติ ดวงตาคู่นั้นดูเคร่งขรึม “กู้ ลี่เฉินแบกเธอไว้บนหลังได้ แต่ฉันกลับอุ้มเธอลงเขาไม่ได้เหรอ?”

น้ำเสียงเย็นชาของเขาทำให้เธอชะงัก เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะพูดอะไรในตอนนี้

อี้ จิ่นหลีอุ้มหลิง อี้หรานไว้ในอ้อมแขนของเขาและขึ้นรถที่จอดอยู่ข้าง ๆ เชิงเขาทันที

บรรยากาศในรถทำให้ผู้คนรู้สึกอึดอัด

เกา ฉงหมิงที่นั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสาร พยายามปลุกอารมณ์ด้วยการพูดติดตลกว่า “คุณหลิง ถ้าคราวหน้าคุณติดต่อไม่ได้อีก นายน้อยอี้คงได้ปิดเนินเขาทั้งลูกเพื่อตามหาคุณอีกแน่เลยครับ”

‘ปิดเนินเขาเหรอ?’

หลิง อี้หรานชะงัก ‘นั่นมันมากเกินไป’

“จิน ฉันขอโทษที่ทำให้คุณต้องกังวล” หลิง อี้หรานพูดอย่างเขินอาย