หลิง อี้หรานลากกระเป๋าเดินทางของเธอไปที่ป้ายรถเมล์ที่ใกล้ที่สุดใกล้กับคฤหาสน์อี้ ทันทีที่เธอนั่งบนเก้าอี้ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
เธอชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และพบว่าหมายเลขผู้โทรเข้าคือเหลียนอี
‘เหลียนอี...’ เมื่อเธอเห็นรายชื่อโทรเข้า น้ำตาของเธอก็เอ่อล้นออกมา
เมื่อเธอกดปุ่มคำตอบ เสียงที่คุ้นเคยของเพื่อนสนิทของเธอก็ดังขึ้น “อี้หราน ตอนนี้เธออยู่ที่คฤหาสน์ใช่ไหม? ไป๋ ทิงซินและฉันกำลังจะไปถึงแล้ว”
หลิง อี้หรานจำได้ในทันที ‘โอ้ ใช่ วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน และฉันก็เชิญเหลียนอีกับไป๋ ทิงซินมาร่วมงาน’
‘แต่ว่า... มันไม่จำเป็นแล้ว!’
“ไม่ต้องมานะ ฉัน... เลิกกับอี้ จิ่นหลีแล้ว วันนี้จะไม่มีงานฉลองวันเกิด” หลิง อี้หรานพูด เป็นเพียงคำพูดง่าย ๆ ที่ทิ้งความขมขื่นไว้ในปากของเธอ
ชิน เหลียนอีตกตะลึง “เลิกกันแล้ว? เธอกับอี้ จิ่นหลีเลิกกันเหรอ? เกิดอะไรขึ้น? ไม่ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”
ชิน เหลียนอีรู้สึกกังวล มันเกิดขึ้นกะทันหันเกินไป
เสียงของอี้หราน… ฟังดูนิ่งเรียบ!
แต่กลับทำให้ชิน เหลียนอีรู้สึกประหม่ามากขึ้น! เธอรู้จักนิสัยของเพื่อนสนิทดีและจะดีกว่าถ้าอี้หรานร้องไห้ออกมา
การที่เธอนิ่งเงียบในตอนนี้นั่นหมายความว่าอี้หรานกำลังระงับความเจ็บปวดทั้งหมดอยู่
เช่นเดียวกับตอนที่เธออยู่ในคุก อี้หรานเก็บความเจ็บปวดไว้ลึก ๆ ในใจและไม่เคยบ่นหรือระบายมันออกมาเลยสักครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...