พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 783

โจว เชียนหยุนตกใจ เธอรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติจากน้ำเสียงของหลิง อี้หราน “เกิดอะไรขึ้น? มีบางอย่างเกิดขึ้นหรือเปล่า?”

“ใช่ค่ะ ไว้ฉันจะเล่าให้ฟังวันหลัง” หลิง อี้หรานพยายามอย่างหนักเพื่อทำให้ตัวเองดูเป็นธรรมชาติ “ช่วยบอกอาหยันน้อยว่าฉันขอโทษที่ฉันไม่สามารถเลี้ยงเค้กเขาได้ในวันนี้ ฉันจะซื้อเค้กให้เขาในภายหลังแทน”

“ถ้าเธอมีปัญหาอะไร ก็มาหาฉันได้เสมอนะ ฉันอาจช่วยเธอได้ไม่มาก แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าที่มีคนคอยให้คำปรึกษา” โจว เชียนหยุนพูด

เธอมองว่าอี้หรานก็เป็นเพื่อนคนหนึ่งของเธอ

นับตั้งแต่ที่เธอออกจากคุก เธอก็หนีออกมาจากบ้านเกิดของเธอเพื่อหลบหนีเย่ เหวินหมิง และตัดความสัมพันธ์กับเพื่อนเก่าของเธอทั้งหมด ตอนนี้เธอมีเพื่อนไม่กี่คน แต่เธอกลับรู้สึกปลอดภัย

คนเดียวที่เธอสามารถเรียกว่าเพื่อนได้คืออี้หราน!

“ขอบคุณค่ะพี่โจว ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่เป็นอะไร” หลิง อี้หรานพูดก่อนจะวางสาย

‘ใช่ ฉันจะไม่เป็นไร ฉันก็แค่อกหักอีกครั้ง แค่รู้สึกตกนรกอีกครั้ง’

‘ไม่สิ มันไม่ใช่การตกนรก อย่างน้อยมันก็ดีกว่าครั้งล่าสุดที่ฉันต้องติดคุกอย่างเข้าใจผิด’

‘อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็มีอิสระที่จะไปทุกที่ที่ฉันต้องการและทำในสิ่งที่ฉันต้องการ!’

‘อย่างน้อยก็ไม่ต้องไปอยู่ในคุกและถูกตบตี ต้องใช้ชีวิตทุกวันด้วยความหวาดกลัว!’

หลิง อี้หรานมองดูโทรศัพท์ในมือของเธอ มันเป็นโทรศัพท์เครื่องเก่าที่เธอเคยใช้ในช่วงก่อน

เธอทำโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่อี้ จิ่นหลีซื้อมาให้พังบนเนินเขาเมื่อวานนี้ เธอจึงใส่ซิมการ์ดกลับเข้าไปในโทรศัพท์เครื่องเก่าของเธอ มันยังใช้ได้อยู่ เธอจึงไม่ได้ทิ้งมัน