พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 784

“โรงแรมเล็ก ๆ สภาพแวดล้อมไม่ค่อยดี ไปพักโรงแรมดี ๆ ดีกว่านะ” ชิน เหลียนอีพูด

“ตอนนี้เงินที่ฉันมีอยู่สามารถเช่าได้แค่โรงแรมขนาดเล็กเท่านั้น” หลิง อี้หรานพูด

ชิน เหลียนอีรีบพูดขึ้น “ถ้าเธอกังวลว่าเงินจะไม่พอ ฉันจะ...”

“เหลียนอี ขอบใจนะ แต่ฉันอยากพึ่งพาตัวเอง” หลิง อี้หรานพูด ‘ใช่ ฉันต้องพึ่งพาตัวเองให้อยู่รอดในโลกนี้ให้ได้’

ชิน เหลียนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอกลับไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอรู้ว่าเพื่อนสนิทของเธอมีศักดิ์ศรีมากแค่ไหน!

หลังจากจองโรงแรมแล้ว ชิน เหลียนอีก็ขอให้ไป๋ ทิงซินซื้ออาหารมาให้ เมื่อพวกเขาอยู่ในห้อง เธอก็ถามเพื่อนสนิทของเธอว่าเกิดอะไรขึ้นและทำไมเธอถึงเลิกกับอี้ จิ่นหลีโดยไม่มีเหตุผล

“เขาบอกว่าเขาเหนื่อยและไม่อยากจะรักฉันอีกต่อไป เขาไม่เคยเชื่อใจฉันเลยตลอดเวลาที่เราคบกัน” หลิง อี้หรานยิ้มอย่างขมขื่นและพูดเยาะเย้ยตัวเองว่า “ฉันเดาว่าฉันคงไม่เหมาะกับการคบใครเลย!”

“อี้หราน อย่ายิ้มแบบนั้น ฉันเสียใจเวลาที่เห็นเธอยิ้มแบบนั้น” ชิน เหลียนอีกอดเธอและพูดว่า “อี้หราน ร้องไห้ออกมาเถอะถ้าเธออยากจะร้องไห้ พวกเราไม่ใช่เพื่อนสนิทกันเหรอ? ฉันจะอยู่ข้าง ๆ เธอเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”

“อี้ จิ่นหลีทำให้เธอเสียใจ ดังนั้นฉันจะช่วยเธอหาแฟนที่ดีกว่านี้และเมื่อเวลานั้นมาถึง เธอเตรียมยั่วยุเขาได้เลย!”

"อย่าเก็บความอึกอัดและความเศร้าทั้งหมดไว้ในใจคนเดียว ระบายมันออกมาได้เท่าที่เธอต้องการเลย!”

ชิน เหลียนอีพูดต่อ

เมื่อหลิง อี้หรานพิงไหล่เพื่อนสนิท ความเยือกเย็นในร่างกายของเธอก็จางหายไปในที่สุด

‘ผู้รักษาของเธอคือเหลียนอีเท่านั้น!’

‘ฉันจะตอบแทนเหลียนอีผู้ใจดีกับฉันได้อย่างไร?’

“ฉัน... ร้องไห้ไม่ออก ฉันเสียน้ำตาไปจนหมดแล้ว” หลิง อี้หรานบ่น

“เธอ...”

“เอาล่ะ เหลียนอี ฉันไม่ได้เปราะบางอย่างที่เธอคิด ฉันแค่ใจสลาย แต่มันไม่เหมือนกับที่อกหักครั้งก่อน” หลิง อี้หรานพูด

ชิน เหลียนอีถอนหายใจและมองไปที่เพื่อนสนิทที่อยู่ข้างหน้าเธอ จากนั้น เธอพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “ถูกแล้ว แค่หัวใจสลาย ไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย! ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง จากนี้ไปเธอจะต้องเจอใครที่ดีกว่านี้!”

‘ใครที่ดีกว่านี้?’ หลิง อี้หรานหรี่ตาลง ‘ฉันคิดว่าฉันจะไม่กล้าที่จะออกเดทเป็นครั้งที่สาม’

‘มันอาจจะถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องมีชีวิตที่โดดเดี่ยว’

ชิน เหลียนอีช่วยหลิง อี้หรานเก็บกระเป๋าของเธอและรอไป๋ ทิงซินนำอาหารเย็นมาให้ จากนั้นพวกเขาก็ทานอาหารเย็นกับหลิง อี้หราน

ตอนที่ไป๋ ทิงซินกลับเข้ามา เขายังซื้อเค้กและเทียนมาพร้อมด้วย

ชิน เหลียนอีวางเทียน เทียนเป็นรูปตัวเลข ‘28’ และดูสว่างไสวมาก

“ในที่สุดเราก็ได้กินเค้กวันเกิดของเธอด้วยกันสักที อธิษฐานสิ อี้หราน!” ชิน เหลียนอีพูด แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันที่แย่ แต่เธอก็ยังหวังว่าอี้หรานจะสามารถมีวันเกิดที่ดีได้

อย่างน้อยเธอก็มีคนที่จะแบ่งปันเค้กด้วยในวันเกิดของเธอ

‘อธิษฐาน…’ หลิง อี้หรานมองดูเทียน ‘ฉันเคยอยากอธิษฐานให้ฉันได้แก่ไปด้วยกันกับจิน มีลูกกับจินและเป็นครอบครัวที่มีความสุข’

‘แต่คำอธิษฐานของฉันในตอนนี้...’ เธอหลับตาลงช้า ๆ