พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 785

‘ฉันอยากจะลืมเขาและลบความสัมพันธ์นี้ไปจากหัวใจ จากนี้ไปฉันอยากจะลืมผู้ชายที่ชื่อจิน ให้มันมีเพียงอี้ จิ่นหลีแห่งเมืองเฉินก็พอ!’

เมื่อทำเธออธิษฐานเสร็จแล้ว หลิง อี้หรานก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและมองดูเทียนที่ลุกโชนก่อนจะดับมันลง

“ฉันจะตัดเค้กให้” เธอพูดขณะตัดเค้กสามชิ้นแล้วมอบให้ ชิน เหลียนอี, ไป๋ ทิงซินและตัวเธอเอง

หลิง อี้หรานหยิบเค้กขึ้นมากินทีละคำ

เค้ก… มีรสหวาน แต่เธอกลับรู้สึกรสขมขื่นในปาก

หลังจากกินเค้ก ชิน เหลียนอีก็ทำความสะอาด เธอวางแผนที่จะอยู่ต่อ แต่หลิง อี้หรานกลับพูดดักว่า “เธอไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่กับฉันก็ได้ ฉันอยากอยู่คนเดียวและพักผ่อน”

ชิน เหลียนอีลังเลเล็กน้อยก่อนพูดว่า “ก็ได้ พักผ่อนนะ! พรุ่งนี้เจอกัน”

“อืม” หลิง อี้หรานพยักหน้า เมื่อมองดูท่าทางกังวลใจของเพื่อนสนิทของเธอ เธอยิ้มอีกครั้งและพูดว่า “เหลียนอี ฉันไม่เป็นอะไร”

แต่รอยยิ้มนี้กลับทำให้ชิน เหลียนอีรู้สึกขมขื่นมากยิ่งขึ้น

หลังจากออกจากโรงแรม ชิน เหลียนอีก็เดินไปขึ้นรถของไป๋ ทิงซินด้วยคิ้วที่ขมวด

“เป็นอะไรไป? ยังเป็นห่วงเพื่อนอยู่เหรอ?” ไป๋ ทิงซินถาม

“ฉันจะไม่กังวลได้เหรอ? ก็เธอบอกว่าไม่เป็นไร แต่เธอจะไม่เป็นไรได้ยังไง” ชิน เหลียนอีไม่พอใจอี้ จิ่นหลีมากขึ้นเมื่อเธอนึกถึงเรื่องนี้

เธอเคยคิดว่าอี้ จิ่นหลีเป็นคนดี แต่ตอนนี้เธออยากจะตีตัวเองแรง ๆ!

“พาฉันไปที่คฤหาสน์อี้ที ฉันอยากเจออี้ จิ่นหลี!” ชิน เหลียนอีพูดขึ้นอย่างโกรธเคือง

“ตอนนี้เหรอ?” ไป๋ ทิงซินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“ใช่ เดี๋ยวนี้! ถ้าคุณไม่สะดวก ฉันจะนั่งแท็กซี่ไปเอง” ชิน เหลียนอีพูดขณะที่เธอกำลังจะเปิดประตูออกไป

เขาคว้าแขนเธอแล้วพูดว่า “มันไม่ใช่ไม่สะดวก แต่... คุณเตรียมใจไว้หรือยัง? คุณจะกำลังร้องขอความยุติธรรมให้เพื่อนของคุณและยืนหยัดเพื่อเธอ แต่คุณอาจจะทำให้อี้ จิ่นหลีขุ่นเคืองโดยการทำแบบนั้น”

“งั้นฉันก็จะทำให้เขาขุ่นเคือง ฉันเป็นแค่พลเมืองตัวเล็ก ๆ จะกลัวอะไรล่ะ?” ชิน เหลียนอีตัวสั่นด้วยความโกรธเห็นอี้หรานฝืนยิ้ม

ไป๋ ทิงซินไม่พูดอะไรและสตาร์ทรถแล้วขับไปทางคฤหาสน์อี้

ในค่ำคืนที่มืดมิด ชิน เหลียนอียืนตะโกนโวกเวกโวยวายอยู่ที่ประตูทางเข้าของคฤหาสน์อี้ “ออกมา! บอกให้อี้ จิ่นหลีออกมา! เราต้องคุยกัน!”

ไม่ว่าเธอจะเสียงดังมากแค่ไหน อี้ จิ่นหลีก็ไม่ออกมา แต่กลับมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่งของคฤหาสน์อี้ออกมาเตือนชิน เหลียนอีว่าถ้าเธอไม่ไป พวกเขาจะแจ้งความกับตำรวจ

ไป๋ ทิงซินจึงดึงชิน เหลียนอีเข้าไปในรถ “ไว้วันอื่นเถอะ ถ้าคุณอยากเจออี้ จิ่นหลีและพูดคุยกับเขาถึงเรื่องของหลิง อี้หราน ผมจะนัดวันให้”

ชิน เหลียนอีตกตะลึงและจ้องไปที่ชายตรงหน้าเธออย่างว่างเปล่า ทันใดนั้นเธอก็ดึงสติของตัวเองกลับมา เขาพาเธอมาที่นี่เพื่อพบอี้ จิ่นหลี ถ้าอี้ จิ่นหลีปรากฏตัวขึ้นและโดนเธอหักหน้า เธอคงจะทำให้อี้ จิ่นหลีรู้สึกขุ่นเคือง แล้วเขาล่ะ? อี้ จิ่นหลีก็คงจะขุ่นเคืองเขาด้วยเช่นกัน

“คุณจะหาโอกาสให้ฉันด่าอี้ จิ่นหลีใช่ไหม? คุณคิดว่าการทำแบบนี้ อี้ จิ่นหลีก็จะโกรธเคืองคุณด้วยใช่ไหม?”

“แล้วไง?” เขาหัวเราะ “วันนี้ผมเตรียมใจมากับคุณแล้ว”