พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 786

“ทำไมล่ะ?” เธอสงสัย เขาไม่จำเป็นต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย

นอกจากนี้ ในแง่ของวงการธุรกิจ ธุรกิจของตระกูลไป๋เพิ่งเริ่มขยายกิจการมาถึงเมืองเฉิน และพวกเขาก็ใช้เวลาสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับอี้ จิ่นหลีเป็นเวลานาน ถ้าเขาทำให้อี้ จิ่นหลีขุ่นเคือง การพัฒนาธุรกิจของตระกูลไป๋ในเมืองเฉินก็จะกลายเป็นเรื่องยาก

“คุณจะเชื่อผมไหมถ้าผมบอกว่าผมไม่สนใจว่าผมจะทำให้ใครขุ่นเคือง?” เขาถามขณะจ้องมองเธอ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชิน เหลียนอีก็ตกอยู่ในภวังค์และรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกเติมเต็ม

‘เรื่องไหนที่เขาพูดจริง เรื่องไหนที่เขาพูดโกหกกันแน่?’

‘แต่... ตอนนี้ฉันอยากจะเชื่อใจเขาสักครั้ง’

…

เมื่อฟังรายงานจากพ่อบ้าน เกา ฉงหมิงก็รู้ว่าชิน เหลียนอีกับไป๋ ทิงซิงที่อยู่ข้างนอกได้ออกไปแล้ว ท่าทางของเขาดูโล่งใจเล็กน้อย

วันนี้มันช่างวุ่นวายอะไรแบบนี้! ทุกคนเข้าร่วมในระเบียบ!

หนึ่งในความกังวลที่ใหญ่ที่สุดของเกา ฉงหมิงในขณะนี้คือเจ้านายของเขา ที่ใช้เวลาสามชั่วโมงเต็มอยู่ในครัวหลังจากกลับมา

เขาเอาแต่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าเค้กที่ทำเสร็จแล้ว ทำให้ผู้คนต่างสงสัยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

เกา ฉงหมิงไม่เข้าใจว่าทำไมนายน้อยอี้ที่รักหลิง อี้หรานมากถึงเลิกกับเธอในวันนี้

‘เพราะว่า... จิตแพทย์คนนั้นทำให้ทั้งสองคนทะเลาะกันเหรอ?’

‘หรือว่ามี... อย่างอื่นอีก?’

เขารู้อยู่แก่ใจว่าไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม เขาก็ไม่มีอำนาจมากพอที่จะเอ่ยปากถามได้

ทันใดนั้น เกา ฉงหมิงก็เห็นเจ้านายของเขาที่ยืนนิ่งอยู่ ยกมือขึ้น เติมครีมลงในหลอด และ... บีบครีมเป็นรูปดอกไม้เพื่อตกแต่งเค้กที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์

‘นายน้อยอี้... กำลังทำอะไร?’

เกา ฉงหมิงมองดูเขาด้วยความตกใจจนกระทั่งอี้ จิ่นหลีบีบครีมตกแต่งเสร็จและวางเทียนลงไปทีละเล่ม... มีเทียนทั้งหมด 28 เล่มบนเค้ก

‘เขาจุดเทียน!’

เหมือนกับว่าเขากำลังฉลองวันเกิดให้ใครบางคน!

‘นายน้อยอี้จุดเทียนให้หลิง อี้หรานใช่ไหม? แต่พวกเขาเลิกกันแล้วไม่ใช่เหรอ? นอกจากนี้ หลิง อี้หรานก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว!’

จากนั้น เกา ฉงหมิงก็เห็นอี้ จิ่นหลีเป่าเทียนจนดับลง ก่อนที่จะหยิบเทียนออกจากเค้กทีละเล่ม

เขาหยิบช้อนเล็ก ๆ และเริ่มกินเค้กทีละคำ

เกา ฉงหมิงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “นายน้อยอี้ เค้กนี้ถูกตั้งทิ้งไว้ในอุณหภูมิห้องที่เย็นนานเกินไป ถ้าคุณกินแบบนั้น ถ้าคุณป่วย...”

“ใช่ ทิ้งมันไว้นานไปหน่อย” อี้ จิ่นหลีพึมพำก่อนจะกินเค้กต่ออีกคำหนึ่ง

เหมือนกับพิธีกรรมบางอย่าง

เกา ฉงหมิงไม่มีอะไรจะพูดต่อ คำพูดของเขาติดอยู่ในคำ

เมื่อเวลาผ่านไป อี้ จิ่นหลีก็กินเค้กจนหมด “กงหมิง บอกฉันที มีใครในโลกนี้ที่สามารถควบคุมชีวิตหรือความตายของฉันได้บ้างไหม?”

“ฮะ?” เกา ฉงหมิงตกตะลึง โดยไม่คิดว่าเจ้านายของเขาจะถามคำถามนี้ “ไม่มี... หรอกครับ”

“ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ไม่มีใครทั้งนั้น” อี้ จิ่นหลีพูด

‘ดังนั้นฉันต้องหยุดคิดถึงผู้หญิงคนนั้นเสียที ให้เหมือนกับว่าฉันไม่เคยรักเธอมาก่อน’