พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 787

‘จากนี้ไปฉันจะไม่ต้องมานั่งกังวลว่าเธอจะไปเจอกู้ ลี่เฉินอีกไหม และฉันจะได้ไม่ต้องเดาว่าหัวใจของเธอมีกู้ ลี่เฉินอยู่มากแค่ไหน’

‘ฉันจะไม่ลงเอยแบบพ่อ ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองทำตัวโง่เขลาและอับอายเหมือนสุนัขหลงทางเพียงเพื่อรักใครสักคน’

‘ฉันจะไม่เป็นอย่างนั้นแน่นอน!’

อี้ จิ่นหลีเดินออกจากห้องครัวและขึ้นบันไดไปที่ชั้นสองเพียงลำพัง

เกา ฉงหมิงมองดูด้านหลังเจ้านายของเขาด้วยความรู้สึกผสมปมเป

‘ถ้ามีใครสักคนในโลกนี้ที่สามารถควบคุมชีวิตและความตายของนายน้อยอี้ได้จริง ๆ ...’ ชื่อของหลิง อี้หรานแวบเข้ามาในหัวของเขาทันที

…

หลิง อี้หรานตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นและเห็นกล่องของขวัญที่ห่ออย่างสวยงามข้างเตียงของเธอ มันเป็นของขวัญวันเกิดจากเหลียนอีและไป๋ ทิงซิน

เมื่อคืนเธอไม่ได้เปิดมัน

หลิง อี้หรานนั่งลงอย่างเชื่องช้า ค่อย ๆ เปิดกล่องของขวัญ และพบว่าข้างในเป็นตุ๊กตาตัวเล็กกำลังแต่งชุดทนายที่ดูน่ารักและดูคล้ายกับเธอ

ภายในกล่องมีการ์ดที่เขียนด้วยลายมือจากเหลียนอี ‘อี้หราน ฉันหวังว่าเธอจะมีความสุขไปทุกวันและขอให้ความฝันของเธอกลายเป็นจริงนะ!’

‘ปล. กดฝ่ามือด้านซ้ายของตุ๊กตาเพื่อดูเซอร์ไพรส์!’

‘ความสุข? ความฝัน?’

‘ฉันยังจะได้รับสิ่งพวกนี้อยู่อีกเหรอ?’

หลิง อี้หรานเอื้อมมือไปกดที่ฝ่ามือซ้ายของตุ๊กตาซึ่งมีปุ่มยื่นออกมาเล็กน้อย

เธอกดมันเบา ๆ จากนั้นเสียงของตุ๊กตาก็ดังขึ้น “ฉันอยากเป็นทนายความที่ดีเพื่อผดุงความยุติธรรมในใจของฉัน ฮ่า ๆ ๆ ฉันหวังว่าผู้คนที่มาขอความช่วยเหลือจากฉันในอนาคต จะได้รับแต่เรื่องดี ๆ ที่มีฉันเป็นทนายความของพวกเขา!”

‘นี่มัน... เสียงของฉัน!’

‘นั่นคือสิ่งที่ฉันเคยพูดไว้!’

หลิง อี้หรานมองดูที่ตุ๊กตาในมือของเธอด้วยความตกใจ

เธอจำได้เลือนลางว่าเหลียนอีฉลองการทำงานวันแรกที่สำนักงานกฎหมายให้เธอและเธอก็ถ่ายวิดีโอของพวกเธอทางโทรศัพท์ ร่วมถึงพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น

ในเวลานั้น นี่คือประโยคแรกที่เธอได้พูดไว้ในวิดีโอ

‘แต่ฉันไม่คาดคิดว่า... เหลียนอีจะเก็บวิดีโอนี้ไว้และตัดเสียงของฉันมาใส่ไว้ในตุ๊กตา’

หลิง อี้หรานรู้สึกหนักอึ้งในหัวใจ

‘ฉันคงโชคดีที่สุดที่ได้รู้จักเหลียนอี!’

เมื่อชิน เหลียนอีมาหาหลิง อี้หรานที่โรงแรม อี้หรานก็อาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูสะอาดสะอ้านขึ้นแล้ว

“วันนี้เธอต้องทำงาน เธอไม่จำเป็นต้องมาหาฉันก็ได้ ฉันสบายดี” หลิง อี้หรานพูด

“เธอพูดอะไร? วันนี้ฉันลางานมา ถึงฉันจะกลับไปทำงาน พวกเขาก็จะหักค่าจ้างของฉันที่ลางานวันนี้อยู่ดี” ชิน เหลียนอีพูด จากนั้นเธอก็เหลือบเห็นกล่องของขวัญที่โดนแกะแล้วและตุ๊กตาที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง

ชิน เหลียนอีพูดออกมาอย่างเศร้า ๆ “เธอเห็นของขวัญแล้วเหรอ? นี่ ฉันคิดว่าเราจะแกะมันพร้อมกันเสียอีก!”

หลิง อี้หรานหัวเราะคิกคัก “ฉันชอบของขวัญมาก ขอบใจนะ เหลียนอี!”

“ดีจังที่เธอชอบมัน!” ชิน เหลียนอีพูด เธอเห็นว่าเพื่อนสนิทของเธอดูเหมือนไม่เป็นอะไร อย่างน้อย ขอบตาทั้งสองข้างของเธอก็ไม่ดำเหมือนหมีแพนด้า “เธอกำลังทำอะไร?”

“ฉันกำลังหาที่อยู่ใหม่ เพราะฉันจะอยู่ในโรงแรมนี้ไปตลอดไม่ได้ ฉันจะไปหาตัวแทนที่ปล่อยห้องเช่าวันนี้และมองหาบ้านที่เหมาะสม ถ้าฉันจัดการอะไรเรียบร้อยแล้ว ฉันก็จะลองไปสมัครงานที่สำนักงานกฎหมายดู” หลิง อี้หรานบอกเธอเกี่ยวกับแผนการต่าง ๆ