พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 8

หลังจากออกมาจากโรงพยาบาล เกา ฉงหมิง กล่าวว่า "นายน้อยอี้ คุณต้องการกลับไปที่คฤหาสน์หรือ...?"

“กลับไปที่เวสเทิร์นกันเถอะ” อี้ จิ่นหลี พูดอย่างแผ่วเบา

ในเขตเวสเทิร์นเป็นที่ ที่หลิง อี้หราน เช่าห้องอยู่ เกา ฉงหมิง ไม่รู้ว่าหัวหน้าของตัวเองวางแผนที่จะอยู่ในห้องเช่าเล็ก ๆ นั้นอีกนานแค่ไหน

ระหว่างทางไปยังเวสเทิร์น ที่สี่แยกสัญญาณไฟจราจร เกา ฉงหมิง สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง “นายน้อยอี้ครับ คุณหลิง อี้หราน อยู่ข้างถนนครับ”

อี้ จิ่นหลี หันศีรษะไปมองเล็กน้อยและเห็นร่างเพรียวกวาดขยะด้วยไม้กวาดที่ข้างถนน

เธอสวมชุดทำงานเรืองแสงที่มีหางม้าเรียบ ๆ เนื่องจากอากาศหนาวเย็นทุกลมหายใจที่เธอหายใจออกมาพร้อมกับไอสีขาว

ขณะนี้จักรยานไฟฟ้าเร่งความเร็วโดยพยายามจะมาให้ทันสัญญาณไฟเขียว มันกระแทกเข้าที่ขาของหลิง อี้หราน และทำให้เธอล้มลงกับพื้น

อย่างไรก็ตามคนที่ขี่จักรยานไฟฟ้าไม่ได้หยุดลง แต่เพียงแค่ขี่ออกไป

ฉากนี้มีผู้พบเห็นคือ อี้ จิ่นหลี และ เกา ฉงหมิง

"นายน้อยอี้ครับ คุณต้องการจะทราบว่าเจ้าของจักรยานไฟฟ้าคันนี้เป็นใครไหมครับ? และให้เขารับผิดชอบหรือไม่?" เกา ฉงหมิง ถาม ในความคิดของเขาเจ้านายของเขาควรจะสนใจ หลิง อี้หราน เมื่อพิจารณาถึงการกระทำของเขาเมื่อ หลิง อี้หราน เมาและถูกทุบตีเขาจะปกป้องเธออีกครั้งโดยธรรมชาติ

สายตาของอี้ จิ่นหลี จับจ้องไปที่ผู้หญิงที่ล้มลงกับพื้นภายนอกหน้าต่างรถ เสียงของนายท่านอี้ ดังขึ้นอีกครั้งในใจของเขา "จำสิ่งที่หลานพูดในวันนี้นะ อย่าทำเหมือนเขา…”

เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงเหมือนที่พ่อของเขาทำ มันเป็นแค่เกมและตอนนี้เขาไม่ใช่จิน แล้วทำไมเขาถึงต้องสนใจคนงานสุขาภิบาลที่ชื่อหลิงอี้หราน?

"ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้" เขาพูดอย่างสงบในขณะที่มองออกไป

เกา ฉงหมิง ชะงัก “เป็นไปได้ไหมที่ผมจะเดาผิดและนายน้อยอี้ไม่สนใจ หลิง อี้หราน อีกแล้ว?!”

ไฟแดงข้างหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียวและรถยังคงขับไปข้างหน้า

ในขณะนี้พี่ซู ช่วยหลิง อี้หราน ลุกขึ้นยืนและพูดว่า "อี้หราน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? เธอต้องการไปโรงพยาบาลไหม?"

หลิง อี้หราน กัดฟันและตรวจดูอาการบาดเจ็บของเธอ ไม่มีเลือดออก มีเพียงอาการบวมหนักที่ข้อเท้าของเธอและมีรอยขีดข่วน "ไม่จำเป็น ฉันจะกลับไปนวดด้วยน้ำมันไพลก็พอแล้ว"

"เมื่อหลับไปแล้วอย่าลืมนวดให้มัน แค่ถูเลือดที่คั่งออกไป" พี่ซูกล่าวจากนั้นเธอก็สบถกับไอคนที่ขับรถชนแล้วหนี เขาช่างเลวจริง ๆ

ในตอนเย็น หลิง อี้หราน หันหลังกลับไปและกลับไปที่ห้องเช่า ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องเธอก็เห็นร่างหนึ่งนั่งอยู่ใต้แสงไฟ

“พี่สาว พี่กลับมาแล้ว” ชายคนนั้นยืนขึ้นและทักทายเธอ

ความหนาวเย็นในร่างกายของเธอดูเหมือนจะถูกปัดเป่าไปโดยร่างสูงนี้อย่างทันทีทันใด และกลับกลายเป็นว่าสิ่งที่เธอต้องการมีเพียงแค่คนที่รอเธออยู่ที่บ้านแม้ว่าบ้านหลังนี้จะดูเรียบง่ายและเล็ก