พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 813

ราวกับว่านี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น

“ครับ” เกา ฉงหมิงตอบ

ในเวลาเดียวกัน หลายคนต่างคาดเดาในใจว่า ‘ผู้หญิงคนนั้นคือใครกันแน่?’

‘นายน้อยอี้ถึงกับสั่งคนให้ทำร้ายขาของนายน้อยของเฟิง ไหล กรุ๊ปให้เป็นอัมพาตเพื่อผู้หญิงคนนั้น! นั่นเป็นเหมือนกับการประกาศสงครามกับเฟิง ไหล กรุ๊ป!’

‘เฟิง ไหล กรุ๊ป เป็นแค่ธุรกิจตระกูลระดับชนชั้นสองในเมืองเฉิน แต่... มันคุ้มพอแล้วเหรอที่จะยืนหยัดเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว?’

…

ในทางกลับกัน หลิง อี้หรานเดินโซซัดโซเซกลับเข้าไปในห้องงานเลี้ยงส่วนตัว แสงสีในตอนนี้เริ่มทำให้เธอรู้สึกว่าแอลกอฮอล์ออกฤทธิ์เร็วขึ้น ทำให้เธอรู้สึกเวียนหัวมากขึ้น

“อี้หราน เป็นอะไรไป? เธอดูเหมือนไม่ค่อยสบายเลย” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งพูด

“ไม่... ไม่มีอะไร” หลิง อี้หรานฝืนยิ้ม

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว งานเลี้ยงต้อนรับในวันนี้ใกล้จะจบลงแล้ว ไปกันเถอะ รีบไปจ่ายบิลแล้วออกไปกัน เราควรปล่อยให้อี้หรานได้กลับไปพักผ่อนให้เต็มที่ได้แล้ว” กวาน ลี่หลี่พูด จากนั้นเธอก็เรียกหาบริกรเพื่อเรียกเก็บเงิน

บิลของพวกเขามีมูลค่ารวมถึง 73,000 ดอลลาร์ ซึ่งมีราคามากกว่าที่หลิง อี้หรานคาดเดาไว้เล็กน้อย

เดิมทีหลิง อี้หรานคิดว่าทุกคนจะช่วยกันแบ่งจ่ายค่าอาหารในส่วนของตัวเอง แต่กวาน ลี่หลี่ยิ้มให้เธอและพูดว่า “อี้หราน ทุกคนมาที่นี่เพื่อฉลองที่เธอได้เข้าร่วมบริษัทของเราวันนี้ ทำไมเธอไม่จ่ายเงินทั้งหมดล่ะ? เธอเป็นถึงแฟนของอี้ จิ่นหลี ดังนั้นเธอน่าจะจ่ายค่าอาหารพวกนี้ได้นะ”

หลิง อี้หรานเพิ่งเข้าใจความตั้งใจของกวาน ลี่หลี่ ลี่หลี่จงใจบังคับให้เธอจ่ายบิลค่าอาหารเพื่อที่เธอจะได้ไม่มีเงินเหลือติดตัว ในขณะเดียวกัน ลี่หลี่จะสามารถรู้ได้ว่าเธอกับอี้ จิ่นหลียังคบกันอยู่หรือไม่

หลิง อี้หรานพบว่าเรื่องแบบนี้มันน่าสะอิดสะเอียนเมื่อเธอมองดูรอยยิ้มบนใบหน้าของกวาน ลี่หลี่

“ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก” หลิง อี้หรานพูด ในบัญชีธนาคารของเธอมีเงินเพียง 7,800 ดอลลาร์เท่านั้น ที่เธอเหลืออยู่ในตอนนี้

“อี้หราน เธอล้อเล่นเหรอ? อย่าขี้เหนียวไปหน่อยเลย ถึงเธอจะไม่มีเงิน เธอก็ขอให้อี้ จิ่นหลีจ่ายเงินให้เธอได้หนิ เขารวยมาก เขาคงยินดีที่จะจ่ายเงินให้กับเธอ” กวาน ลี่หลี่พูดต่อด้วยรอยยิ้ม

“ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้น” หลิง อี้หรานพูดซ้ำ ขณะที่ดวงตารูปอัลมอนด์จ้องมองไปที่กวาน ลี่หลี่ด้วยสายตาพร่ามัว

กวาน ลี่หลี่รู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อยในจิตใจ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกลัว

‘ฉันกลัวอะไร?’ กวาน ลี่หลี่พึมพำในใจของเธอ ถ้าเธอบังคับให้หลิง อี้หรานจ่ายบิลค่าอาหารนี้ไม่ได้ งั้นก็แสดงว่าหลิง อี้หรานกับอี้ จิ่นหลีก็คงไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกต่อไป!

เมื่อหลิง อี้หรานบอกว่าเธอไม่มีเงินมากขนาดนั้น เพื่อนร่วมงานอีกหลายคนก็รู้สึกไม่มีความสุขในทันที

“อะไรนะ? ลี่หลี่ เธอไม่ได้บอกว่าหลิง อี้หรานจะเลี้ยงอาหารมื้อนี้ให้เราหรอกเหรอ?”

“ใช่ เธอไม่ได้บอกว่าแฟนของอี้หรานคืออี้ จิ่นหลีเหรอ? ทำไมเธอถึงไม่มีเงินจ่ายค่าอาหารเลยล่ะ?”

ใครบางคนพูดกับหลิง อี้หรานว่า “นี่ อี้หราน ถ้าเธอไม่มีเงินก็ไม่จำเป็นต้องรักษาภาพลักษณ์เอาไว้หรอก ดีแล้วที่เธอบอกเราว่าเธอไม่มีเงิน”

“ฉันบอกเธอแล้ว หลิง อี้หรานจะเป็นแฟนของอี้ จิ่นหลีได้ยังไง? เสื้อผ้าของเธอก็ดูไม่เข้ากัน แถมยังดูใช้งานมาหลายปีแล้วด้วย และเธอขึ้นรถบัสมาทำงานเมื่อเช้านี้ ไม่มีรถราคาแพงมาส่งเธอสักหน่อย!”

“ใช่ นี่ ถ้าจะโกหกก็ต้องมีขอบเขตบ้างนะ!”

พวกเขาวิพากษ์วิจารณ์หลิง อี้หราน ราวกับว่าเธอบอกพวกเขาว่าอี้ จิ่นหลีเป็นแฟนของเธอ