พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 817

แต่ก่อนที่เธอจะไปถึงอี้ จิ่นหลี เธอกลับถูกเกา ฉงหมิงหยุดไว้

“หลีกไป!” ชิน เหลียนอีต้องการเดินผ่านเกา ฉงหมิงไปหาหลิง อี้หราน แต่เกา ฉงหมิงจะปล่อยให้เธอได้อย่างไร?

ชิน เหลียนอีไม่สามารถเข้าไปใกล้อี้ จิ่นหลีได้ หลังจากพยายามมาเป็นเวลานาน เธอจึงหันไปพูดกับไป๋ ทิงซินที่กำลังลงจากรถว่า “มานี่ ช่วยฉันหน่อย!”

ไป๋ ทิงซินก้าวไปข้างหน้า จ้องมองอี้ จิ่นหลีและพูดว่า “นายน้อยอี้ แฟนของผมมาพาหลิง อี้หรานกลับบ้าน โปรดขอให้ลูกน้องของคุณปล่อยเธอไปหาเพื่อนด้วยเถอะนะครับ"

อี้ จิ่นหลีเม้มริมฝีปากบางของเขาและไม่พูดอะไร ดวงตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ร่างบางในอ้อมแขนของเขา

“อี้ จิ่นหลี คุณจะกอดหลิง อี้หรานไว้ทำไม? อย่าลืมสิว่าคุณต่างหากที่เป็นคนอยากจะเลิกกับอี้หราน! ไอ้บ้าเอ๊ย คุณเลิกกับเธอแล้ว แล้วทำไมถึงยังมาจับเธอไว้อยู่อีกล่ะ?” ชิน เหลียนอีพูดสาป!

เมื่อเธอเห็นอี้ จิ่นหลี เธอก็นึกย้อนไปถึงตอนที่หลิง อี้หรานหงอยอยู่คนเดียวที่ป้ายรถเมล์

“ใช่สิ คนรวยอย่างคุณจะออกเดทและเลิกกับใครได้ทุกเมื่อทุกเวลาที่คุณต้องการ แต่คนจนอย่างเราต้องมาทนรับกรรมอย่างนั้นเหรอ?”

“คุณปฏิบัติต่อความรักเหมือนกับการเล่นเกม คุณเคยคิดเกี่ยวกับอี้หรานบ้างไหม? ถ้าคุณคิดถึงเธอบ้างสักนิด คุณก็คงไม่ทำอย่างนี้!”

“เซียว จื่อฉีทำร้ายเธอมามากแล้ว จากนั้นเธอยังถูกกล่าวหาผิด ๆ และถูกคุมขังอีก กว่าเธอจะผ่านพ้นเหตุการณ์พวกนั้นมาได้ แล้วตอนนี้คุณยังจะทำลายเธออีกเหรอ?” ชิน เหลียนอีพูดด้วยความโกรธ เธอไปที่คฤหาสน์อี้ครั้งล่าสุดเพราะต้องการจะต่อว่าเขา แต่เธอกลับไม่พบเขา

ใบหน้าของอี้ จิ่นหลีซีดลง ในขณะที่เกา ฉงหมิงรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเขามองดูเหตการณ์ตรงหน้า เขาเกรงว่านายน้อยอี้จะอารมณ์เสีย

‘จะมีใครกล้าต่อว่านายน้อยอี้แบบนี้อีก? คงมีเพียงผู้หญิงอย่างชิน เหลียนอีเท่านั้นที่กล้าทำแบบนี้’

เกา ฉงหมิงชื่นชมความกล้าหาญของชิน เหลียนอีที่กล้าต่อว่านายน้อยอี้เพื่อเพื่อนสนิทของเธอ

“ปล่อยให้พวกเขาผ่านมา” อี้ จิ่นหลีพูดขึ้นหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง

เกา ฉงหมิงก้าวออกไปอีกทางและปล่อยให้ชิน เหลียนอีก้าวไปข้างหน้า เมื่อเธอมองไปที่เพื่อนสนิทที่หมดสติไปในอ้อมแขนของอี้ จิ่นหลี เธอก็รีบดึงเพื่อนของเธอออกมาจากอ้อมแขนของเขา

“เอ่อ.. อย่าขยับ... อย่าดึงฉัน...” หลิง อี้หรานร้องออกมาทั้ง ๆ ที่ยังหลับตาอยู่ แถมเธอยังบีบแขนของอี้ จิ่นหลีด้วย

“อี้หราน กลับกันเถอะ!” ชิน หลียนอีโพล่งออกมา แล้วเธอก็พูดกับไป๋ ทิงซิน ว่า “มาช่วยฉันหน่อยสิ”

ไป๋ ทิงซินเลิกคิ้วขึ้นขณะจับแขนอีกข้างของหลิง อี้หรานตามคำสั่งของชิน เหลียนอี

แต่เมื่อเขาจับหลิง อี้หราน เขาก็รับรู้ถึงสายตาของอี้ จิ่นหลีที่จ้องมองดูมือของเขา

ไป๋ ทิงซินยิ้มอย่างหยอกล้อ

แม้ว่าพวกเขาจะเลิกกันไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่าอี้ จิ่นหลียังคงกังวลเกี่ยวกับผู้ชายอื่นที่ใกล้ชิดกับหลิง อี้หราน

ขณะที่พวกเขากำลังจะหันหลังกลับและเดินไปที่รถ ชิน เหลียนอีก็หยุดเดินชั่วคราวและหันกลับมาเผชิญหน้ากับอี้ จิ่นหลี จากนั้นเธอก็ยกมือขึ้นและตบเข้าที่ใบหน้าของอี้ จิ่นหลี

“นี่สำหรับอี้หราน!” ชิน เหลียนอีเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างไม่พอใจด้วยท่าทางสิ้นหวัง

อย่างไรก็ตาม เธอพร้อมเสมอถ้าเขาจะตีเธอกลับ!

แม้ว่าใบหน้าของเธอจะถูกทุบจนกลายเป็นเยื่อกระดาษ แต่เธอก็ไม่สนใจ เพราะเธอต้องการระบายความโกรธของเธอ ผู้ชายคนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาสร้างความเสียหายให้กับอี้หรานมากแค่ไหนหลังจากเลิกรากับเธอ!

เขาทำให้อี้หรานกลัวที่จะมีความรักอีกครั้งไปตลอดชีวิต!

หลังจากที่เธอตบเขา อากาศรอบตัวพวกเขาก็สงบนิ่งในทันที

เกา ฉงหมิงอ้าปากค้างและมองไปที่ใบหน้าเจ้านายของเขาที่ดูครุ่นเคือง

‘ชิน เหลียนอีเสียสติไปแล้ว! ถึงเธอจะเป็นเพื่อนสนิทของหลิง อี้หราน แต่นายน้อยอี้ก็จะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ!’