พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 816

ริมฝีปากบางของเขาประกบกันเป็นเส้นตรงและจ้องมองดูเธออย่างเงียบ ๆ

“จิน ฉัน... ไม่อยากคิดถึงคุณอีกแล้ว ต่อจากนี้ไปฉันจะไม่คิดถึงคุณอีก…” เธอยังคงพึมพำ ราวกับว่าเธอกำลังพูดคำที่ฝังอยู่ในใจของเธอผ่านสภาพที่เมามาย

“กลายเป็นว่า… มันง่ายมากสำหรับคุณที่จะเลิกรักใครสักคน”

“บอกมา ว่าใครกัน… เอ่อ… ที่เป็นคนทรยศอีกคน?”

“ฉันควรจะขอบคุณ… สำหรับเรื่องในวันนี้ ขอบคุณที่ช่วยเหลือฉัน… และจ่ายค่าอาหารให้ฉัน… แต่… ฉัน… ฉันไม่มีอะไรจะตอบแทนคุณ…”

"ไม่สิ ฉัน... ฉันจะตอบแทนคุณ... และนั่นคือ... เพื่อการเอาตัวรอด ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ใช่... ไม่ใช่คนที่คอยกวนใจคนอื่น..."

เธอพูดพล่ามโดยไม่รู้ว่าทุกคำพูดของเธอนั้นมันทิ่มแทงหัวใจของเขา

เขารู้สึกไม่สบายใจและแน่นในอก

‘เราเลิกกันแล้ว และฉันก็จะไม่รักเธออีกต่อไป แต่ทำไม... เธอยังควบคุมอารมณ์ทั้งหมดของฉันได้อีก?’

คำพูดและรอยยิ้มโง่เขลาของเธอยังคงทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด

“พอได้แล้ว หยุด!” ริมฝีปากบางของเขาโพล่งออกมาด้วยความยากลำบาก

“จิน ให้… ให้ฉันพูดให้จบ ครั้ง… สุดท้าย…” เธอพึมพำ เขย่งปลายเท้ายกตัวขึ้นมา จากนั้นริมฝีปากของเธอก็กดลงบนริมฝีปากบางของเขา จูบเขาอย่างอ่อนโยน

จูบที่อ่อนโยนของเธอผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์และความอบอุ่นในร่างกายของเธอ มันแผ่กระจายไปทั่วริมฝีปากของเขา

เขาตัวแข็งทื่อจนไม่รู้ว่าควรจะแสดงออกอย่างไร

เธอจูบเขาอย่างตั้งใจและระมัดระวัง ราวกับว่าเธอต้องการใส่ความรู้สึกทั้งหมดลงในจูบนี้

แต่ยิ่งเธอจูบนานมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งบ้าคลั่งมากขึ้นเท่านั้น

หัวใจของเขาเต้นอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่มือที่โอบรอบเอวเธอก็ยังสั่นเล็กน้อย

‘ฉันกลัว... อะไร?’

‘มีอะไรให้ต้องกลัว?’

‘ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าฉันเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่มีแม้แต่พละกำลังต่อสู้!’

แต่เขากลับรู้สึกกลัว กลัวมาก

เขาไม่รู้ว่าเธอจูบเขานานแค่ไหน จนสุดท้ายเธอก็ผละตัวออก

ท่ามกลางแสงจันทร์ เธอเอียงหน้าเล็กน้อยและส่งยิ้มหวานให้เขา แล้วพูดว่า “จิน ฉันจะลืมคุณ...”

‘หยุด หยุดพูดแบบนั้นเสียที!’ เขาอ้อนวอนขอร้องในใจ

อย่างไรก็ตามเสียงของเธอยังคงดำเนินต่อไป “ฉันจะ... ลืมคุณ... ลืม... ความรู้สึกทั้งหมดที่ฉันมีต่อคุณ...”

หลังจากพูดเช่นนี้ หลิง อี้หรานก็ซบหัวเข้าไปในอ้อมแขนของอี้ จิ่นหลีและหมดสติไป

อี้ จิ่นหลีจ้องมองคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยสายตาว่างเปล่า ในขณะที่ร่างกายของเขาสั่นไหว

ทันใดนั้น รถยนต์หรูสีเงินก็ขับมาจอดที่ริมถนน และร่างหนึ่งก็รีบวิ่งมาหาอี้ จิ่นหลี

“อี้ จิ่นหลี คุณกำลังพยายามจะทำอะไรกับอี้หราน?” ชิน เหลียนอีพูดอย่างร้อนรน

เธอรู้สึกตื่นตระหนกทันทีที่เธอเห็นร่างเพื่อนสนิทที่หมดสติอยู่ในอ้อมแขนของอี้ จิ่นหลีที่ข้างถนน