พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 816

ริมฝีปากบางของเขาประกบกันเป็นเส้นตรงและจ้องมองดูเธออย่างเงียบ ๆ

“จิน ฉัน... ไม่อยากคิดถึงคุณอีกแล้ว ต่อจากนี้ไปฉันจะไม่คิดถึงคุณอีก…” เธอยังคงพึมพำ ราวกับว่าเธอกำลังพูดคำที่ฝังอยู่ในใจของเธอผ่านสภาพที่เมามาย

“กลายเป็นว่า… มันง่ายมากสำหรับคุณที่จะเลิกรักใครสักคน”

“บอกมา ว่าใครกัน… เอ่อ… ที่เป็นคนทรยศอีกคน?”

“ฉันควรจะขอบคุณ… สำหรับเรื่องในวันนี้ ขอบคุณที่ช่วยเหลือฉัน… และจ่ายค่าอาหารให้ฉัน… แต่… ฉัน… ฉันไม่มีอะไรจะตอบแทนคุณ…”

"ไม่สิ ฉัน... ฉันจะตอบแทนคุณ... และนั่นคือ... เพื่อการเอาตัวรอด ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ใช่... ไม่ใช่คนที่คอยกวนใจคนอื่น..."

เธอพูดพล่ามโดยไม่รู้ว่าทุกคำพูดของเธอนั้นมันทิ่มแทงหัวใจของเขา

เขารู้สึกไม่สบายใจและแน่นในอก

‘เราเลิกกันแล้ว และฉันก็จะไม่รักเธออีกต่อไป แต่ทำไม... เธอยังควบคุมอารมณ์ทั้งหมดของฉันได้อีก?’

คำพูดและรอยยิ้มโง่เขลาของเธอยังคงทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด

“พอได้แล้ว หยุด!” ริมฝีปากบางของเขาโพล่งออกมาด้วยความยากลำบาก

“จิน ให้… ให้ฉันพูดให้จบ ครั้ง… สุดท้าย…” เธอพึมพำ เขย่งปลายเท้ายกตัวขึ้นมา จากนั้นริมฝีปากของเธอก็กดลงบนริมฝีปากบางของเขา จูบเขาอย่างอ่อนโยน

จูบที่อ่อนโยนของเธอผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์และความอบอุ่นในร่างกายของเธอ มันแผ่กระจายไปทั่วริมฝีปากของเขา

เขาตัวแข็งทื่อจนไม่รู้ว่าควรจะแสดงออกอย่างไร

เธอจูบเขาอย่างตั้งใจและระมัดระวัง ราวกับว่าเธอต้องการใส่ความรู้สึกทั้งหมดลงในจูบนี้