พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 815

‘เขาคือใคร? ใครเป็นคนพูด?’ มันเป็นประโยคที่โรแมนติกแต่ฟังดูเศร้าจนเธออยากจะร้องไห้

“ฉันจะปกป้องเธอตลอดไป ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอได้รับความอยุติธรรมแม้แต่น้อยและจะไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายธออีก”

‘นั่นคือ... เสียงของจิน... ครั้งหนึ่งจินเคยพูดกับฉันแบบนี้’

หลิง อี้หรานเอนตัวอยู่บนพื้นและพบว่าสิ่งที่เธอได้ยินคือคำพูดที่อี้ จิ่นหลีเคยพูดกับเธอ

‘อย่าคิดเกี่ยวกับมัน อย่าคิดถึงคำพูดพวกนี้อีกเลย…’ เธอพยายามบอกตัวเองในใจ

แต่... ดูเหมือนว่าเธอจะได้ยินเสียงฝีเท้าและเสียงฝีเท้าก็ดังชัดเจน

‘เสียงฝีเท้าพวกนี้เป็นของใคร?’

รองเท้าหนังสีดำคู่หนึ่งดึงดูดสายตาเธอ

เธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นและมองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย

‘หน้าของจิน... เหมือนกับที่ฉันเห็นใน Drunken Days’

‘เป็นเพราะว่าฉันเมาเหรอ? ฉันจึงได้ยินเสียงและเห็นภาพหลอนเหล่านี้ด้วย’

หลิง อี้หรานพยายามลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก ดวงตาของเธอดูเศร้าและปากของเธอกำลังส่งยิ้มพร้อมกับพูดว่า “อย่า… มาให้ฉันเห็นหน้าอีก”

เธอรู้สึกมากขึ้นเมื่อเห็นการปรากฏตัวของเขา เขาทำให้จิตใจที่สงบของเธอผันผวนอีกครั้ง

อี้ จิ่นหลีจ้องมองคนข้างหน้า

‘เธอเมาเหรอ?’ ดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอจ้องมองเขาด้วยสายตาเลือนลาง แก้มของเธอเป็นสีแดงระเรื่อและการทรงตัวของเธอดูเหมือนจะล้มลงไปที่พื้นอีกครั้ง

เขาก้าวไปข้างหน้าและเอามือโอบรอบเอวของเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอล้มลง

แต่การกระทำของเขาทำให้เธอขมวดคิ้วและความเจ็บปวดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

“ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?” เธอตระหนักได้ในทันทีว่าตอนนี้มือของเขาวางอยู่บนเอวที่ถูกเตะ

เมื่อนึกถึงภาพชายคนนั้นที่เตะเธอ เขาก็รู้สึกว่ามันน้อยเกินไปที่ทำแค่หักขาผู้ชายคนนั้นให้พิการ

หลิง อี้หรานมองคนที่อยู่ข้างหน้าเธอด้วยสายตาที่พร่ามัว ‘เขาถามฉันว่าเจ็บไหม... ฉันเจ็บ ฉันจะไม่รู้สึกเจ็บปวดได้ยังไง?’

ฉันเจ็บตรงที่ฉันถูกเตะ

แต่การเจ็บปวดจากการถูกเตะนั้นกลับดูเล็กน้อยเมื่อเทียบกับความเจ็บปวดจากการพบหน้าเขา!

‘จิน... จิน...’

เธอเอาแต่บอกตัวเองให้ลืมเขา แต่เธอมักจะฝันถึงเขาในตอนกลางคืน จากนั้นเธอก็ตื่นขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตา

“แล้ว... ถ้ามันเจ็บล่ะ?” เธอยิ้มอย่างโง่เขลาและทันใดนั้นเธอก็เอามือไปโอบคอของอี้ จิ่นหลี

ร่างกายของอี้ จิ่นหลีแข็งทื่อทันที แต่เขากลับไม่ได้ผลักหลิง อี้หรานออกไป เขาเพียงแค่ก้มศีรษะลงและจ้องมองดูเธอ

เกา ฉงหมิงที่ติดตามอี้ จิ่นหลีมา เริ่มรู้สึกหวาดกลัว

‘นายน้อยอี้... จะทำอะไร? เขาติดตามคุณหลิงตั้งแต่ตอนเธอมีเรื่องใน Drunken Days จนถึงตอนนี้... เขากลับยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ในขณะที่เธอเอื้อมมือมาโอบคอของเขา’

นายน้อยอี้เป็นคนตัดสินใจเลิกกับคุณหลิงเอง เกา ฉงหมิงจึงรู้ดีว่าคนอย่างนายน้อยอี้จะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรให้กลายเป็นอย่างเดิม

แต่เหตุการณ์ตรงหน้า... ทำให้เขาเริ่มไม่แน่ใจเล็กน้อย

หลิง อี้หรานยิ้ม รอยยิ้มขี้เล่นของเธอช่างสวยงามจนอี้ จิ่นหลีไม่สามารถละสายตาไปได้

จากนั้น เธอค่อย ๆ วางมือลงบนแก้มของเขาด้วยท่าทางหยอกล้อ เธอใช้มือสัมผัสเข้าที่หน้าผากของเขา จมูก แก้ม ริมฝีปากและขนตาของเขา

“จิน บอกฉันที… ทำไมขนตาคุณถึงสวยจัง… มันสวยจนฉัน… ฉันอิจฉา…” เธอพูดไปเรื่อยเปื่อย