“ฉันถูกใส่ร้ายว่าขโมยเงินในชั้นเรียนและทุกคนก็คิดว่าฉันเป็นขโมย ขนาดครูยังบอกให้อยากให้ฉันยอมรับ พ่อแม่ของฉันถึงกับบอกว่าพวกเขาเต็มใจที่จะจ่ายเงินคืน แต่ฉันไม่ได้ขโมยเงิน!”
ชิน เหลียนอีสูดลมหายใจเข้าก่อนจะกลั่นน้ำตาเอาไว้
“ฉันไม่รู้ว่าคุณจะเข้าใจถึงความไร้อำนาจนั่นหรือเปล่า มันเหมือนกับโลกทั้งโลกหันหลังให้กับคุณและคุณได้กลายเป็นคนไร้หนทางและโดดเดี่ยว ไม่ว่าฉันจะพยายามอธิบายและพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองมากแค่ไหนมันก็ไม่มีประโยชน์ แต่ในตอนนั้น… อี้หรานกลับเชื่อในตัวฉันและช่วยฉันตามหาว่าใครเป็นขโมยเงินไป”
ชิน เหลียนอีหัวเราะขึ้นอีกครั้ง “ฉันเลยยกให้อี้หรานเป็นเพื่อนสนิทของฉันตลอดไป!”
ไป๋ ทิงซินเม้มริมฝีปากบางของเขา ‘แค่... เรื่องเล็ก ๆ ก็ทำให้เหลียนอียอมเสี่ยงทุกอย่างเพื่อหลิง อี้หรานแล้วเหรอ?’
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจความรู้สึกของเธอ
เมื่อตอนที่เขายังเป็นลูกนอกสมรม เขาเองก็ต้องเผชิญหน้ากับการกระทำทุจริตมากมายตั้งแต่เขายังเด็ก
แม้ว่าเขาจะถูกใส่ร้ายและถูกเข้าใจผิดหลายครั้ง เขาก็อดทนจนผ่านมาได้ เขาคิดว่าแทนที่จะคอยแก้ต่างให้ตัวเอง มันคงจะดีกว่าถ้ารักษาความแข็งแกร่งไว้และโจมตีด้วยหมัดเดียวเมื่อตอนที่เขาแข็งแกร่งพอ
เช่นเดียวกับที่เขาเลือกช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผันตัวไปเป็นผู้นำของตระกูลไป๋ ขณะที่ป้าและลูกชายสองคนของเธอต้องอาศัยอยู่ใต้อำนาจของเขาเท่านั้น
“เพราะอย่างนั้นคุณถึงเลือกที่จะเชื่อใจหลิง อี้หรานเมื่อตอนที่เธอติดคุกเหรอ?” ไป๋ ทิงซินถาม
“ใช่ ฉันเชื่อในอี้หราน ถ้าเธอบอกว่าเธอไม่ได้ทำ นั่นก็คือเธอไม่ได้ทำ! เพื่อนแท้ควรจะเป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ?” ชิน เหลียนอีพูด
ไป๋ ทิงซินเงียบ ‘ยัยโง่ เธอรู้หรือไม่ว่ามีคนกี่คนในโลกนี้ที่ถูกเพื่อนรักหักหลัง?’
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...