พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 835

‘อี้ จิ่นหลีเลิกกับหลิง อี้หรานเหรอ? เป็นไปได้ยังไง? ผู้ชายที่ไม่ยอมให้แม้แต่คนอื่นคิดเกี่ยวกับเธอกลับบอกเลิกเธอเหรอ?’

กู้ ลี่เฉินรู้จักอี้ จิ่นหลีมาหลายปีแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าจิ่นหลีเป็นคนเย็นชาและไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย ยกเว้นหลิง อี้หรานเพียงคนเดียว

คนอย่างจิ่นหลี ถ้าได้ตกหลุมรักแล้ว เขาจะรักและยึดติดกับมันตลอดไป

แต่ตอนนี้ไม่มีคำว่าตลอดไป เพราะเขาเลิกกับเธอแล้ว!

“ทำไมคุณถึงเลิกกัน?” เขาถามขณะเดินเข้าไปใกล้เธอ

“มันเป็นเรื่องส่วนตัว และฉันไม่จำเป็นต้องบอกคุณค่ะ คุณกู้” เธอถอยห่างจากเขาสองก้าวเพื่อเว้นระยะห่างระหว่างพวกเขา “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันอยากเข้าบ้านไปพักผ่อน”

เธอพูดขณะหยิบกุญแจออกมาเปิดประตูบ้านเช่า และเดินตรงเข้าไปก่อนจะปิดประตู

เหลือเพียงกู้ ลี่เฉินถูกทิ้งให้ยืนอยู่ในภวังค์นอกบ้าน

กู้ ลี่เฉินจ้องมองประตูที่ปิดสนิท ท่าทางนิ่งสงบของเธอตอนที่เธอบอกเขาเกี่ยวกับการเลิกรากับอี้ จิ่นหลี ทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวดเล็กน้อย

เธอดูสงบนิ่งเพื่อระงับความเจ็บปวดเอาไว้ในใจ

‘ฉัน... ไม่ควรเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเธอ แต่ทำไม... ฉันถึงทำแบบนี้?’

กู้ ลี่เฉินยกมือขึ้นและกดลงที่หัวใจของเขาช้า ๆ

หัวใจของเขาเต้นแรงกว่าปกติ...

…

เย่ ฉงเว่ยไม่คิดว่าอี้ จิ่นหลีกับกู้ ลี่เฉินจะมาหาเขาในวันนี้

“เกิดอะไรขึ้น? ปกตินายสองคนไม่เคยมาเยี่ยมฉันเลย ทำไมไม่ให้ฉันหาใครเพิ่มอีกสักคนแล้วเรามาเล่นไพ่นกกระจอกกันสักสองสามตาล่ะ?” เย่ ฉงเว่ยพูดติดตลก

กู้ ลี่เฉินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและมองไปที่อี้ จิ่นหลีก่อนที่จะพูดว่า “ฉันมาที่นี่เพื่อมาหาเขา”

“นายโชคดี วันนี้จินมาหาฉันพอดี” เย่ ฉงเว่ยพูดขณะหยิบแก้วและไวน์ออกมาหนึ่งขวด เขาเทไวน์ให้แต่ละคน จากนั้นเขาก็หยิบแก้วขึ้นมาจิบ

‘อืมมม... มันเป็นไวน์ชั้นเลิศที่มีมูลค่าครึ่งล้านเหรียญ’

อี้ จิ่นหลีมองไปที่กู้ ลี่เฉินและดวงตาของพวกเขาทั้งสองก็สบกันโดยตรง “นายมาหาฉันเหรอ?”

“ฉันแค่ต้องการยืนยันว่านายกับหลิง อี้หรานเลิกกันจริง ๆ หรือเปล่า?” กู้ ลี่เฉินถาม

ในเสี้ยววินาที ดวงตาสีดอกพีชที่เย็นชาของชายคนนั้นก็เบิกกว้างขึ้น ปรากฏให้เห็นถึงความเศร้าโศกในดวงตาของเขา

เย่ ฉงเว่ยที่กำลังชิมไวน์อยู่นั้นพ่นไวน์ออกมาทั้งที่ยังไม่ได้กลืนมันลงคอ

“เขาเลิกกันเหรอ?” เย่ ฉงเว่ยถามเสียงหลง

“ถ้าเลิกแล้วจะทำไม?” เสียงเย็นชาของอี้ จิ่นหลีดังขึ้น ทำให้บรรยากาศในห้องอึมครึมมากขึ้น

“ฉันอยากรู้ว่าทำไมนายถึงยอมเลิกกับเธอ?” กู้ ลี่เฉินถาม

ใบหน้าของอี้ จิ่นหลีดูเย็นชามากขึ้น ‘ฉันไม่ได้ยอม... ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนี้... อี้หรานกับฉันก็คงไม่เลิกกัน!’

“นายจะไปรู้อะไรล่ะ?!” อี้ จิ่นหลีโพล่งออกออกมาอย่างเย็นชา

กู้ ลี่เฉินยิ้มบาง ๆ “ฉันไม่เข้าใจ ฉันถึงถามนายไง”

วินาทีต่อมา อี้ จิ่นหลีที่นั่งอยู่บนโซฟาก็ลุกขึ้นทันที เขาคว้าคอเสื้อของกู้ ลี่เฉินแล้วผลักเขาเข้าไปที่มุมห้อง เขาจ้องมองลี่เฉินด้วยความโกรธ “นายจะไปรู้อะไรล่ะ?!”