พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 840

ท้ายที่สุด ความรักของเธอก็เป็นเพียงเกมสำหรับเขา

“นั่นมันเรื่องของฉัน!” เสียงของเขาดังก้องในหูของเธอ

‘ใช่ มันเป็นเรื่องของเขา ฉันไม่อยู่ในฐานะที่จะถามเขาได้’

“คุณจะออกไปใช่ไหมถ้าฉันให้รูปถ่ายกับคุณ?” หลิง อี้หรานพูดหลังจากสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่

ร่างกายของเขาสั่นเทาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะพูดคำว่า “ใช่”

“ก็ได้ ฉันจะให้รูปกับคุณ” เธอผลักเขาออกไป ไปที่ตู้ แล้วเอาอัลบั้มรูปออกมา จากนั้นเธอก็หยิบรูปถ่ายของเธอที่สวมชุดเดรสลายดอกไม้ออกมาจากอัลบั้ม

เธอแค่ต้องการให้เขาออกไปจากบ้านของเธอให้เร็วที่สุด ยิ่งเขาอยู่ในห้องเช่าหลังนี้นานมากเท่าไหร่ หัวใจของเธอก็ยิ่งกะวนกระวายมากขึ้นเท่านั้น

เธอแค่อยากอยู่ห่างจากเขาเพื่อที่เธอจะได้ไม่ฟุ้งซ่านและลืมเขาไปจากใจ

หลิง อี้หรานหยิบรูปถ่ายให้กับอี้ จิ่นหลี

เขาเอื้อมมือไปรับรูปถ่าย หรี่ตาลงและมองดูรูปถ่าย

ในขณะเดียวกัน หลิง อี้หรานมองดูเสี้ยวหน้าของอี้ จิ่นหลี และนึกถึงตอนที่ชิน เหลียนอีบอกว่าเธอตบเขา

‘มันเป็นอย่างที่เหลียนอีบอกฉันหรือเปล่า? เขาปล่อยเหลียนอีไปเพราะฉันเหรอ?’

“กู้ ลี่เฉินเคยมาที่นี่หรือเปล่า?” เสียงเย็นชาของเขาดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของเธอ

“ฮะ?” หลิง อี้หรานตกตะลึง จากนั้นเธอก็พบว่าเขาเงยหน้าขึ้นและดวงตาสีพีชกำลังจ้องมองมาที่เธอ

“เขาเคยมาที่นี่หรือเปล่า?” เขาถามอีกครั้ง

“คุณอี้ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน คุณได้รูปถ่ายไปแล้ว จะออกไปได้หรือยังคะ?” หลิง อี้หรานพูดขณะที่เธอเดินไปที่ประตูบ้านเช่าและพยายามจะเปิดประตู

ก่อนที่เธอจะจะเปิดประตูได้ เขากลับใช้มือแกร่งดันประตูเอาไว้เสียก่อน เขากำลังพยายามไม่ให้เธอเปิดประตู จากนั้นกลิ่นของเขาก็อบอวลไปทั่วร่างกายเธอ ในขณะที่ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขารดโรยรินอยู่ข้างใบหูของเธอ “เธอจะไปหากู้ ลี่เฉินไหม?”

ทันใดนั้น ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อ เธอพยายามหลบเลี่ยงเขา แต่ขณะที่เธอหลบไปข้างหนึ่ง แขนของเขาก็โอบเอวเธอไว้ เขาดันเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขามากขึ้น

“ปล่อยฉัน!” หลิง อี้หรานพยายามดิ้นรนให้หลุดออกจากอ้อมแขนของเขา

แต่กลับไร้ปประโยชน์เพราะแขนแกร่งของอี้ จิ่นหลีกลับกอดรัดตัวเธอแน่นขึ้น เรียวนิ้วของเขาจับเข้าที่คางของเธอ บังคับให้เธอมองมาที่เขา “เธอจะกลับไปหากู้ ลี่เฉินใช่ไหม?”

เขาต้องการได้ยินคำตอบจากเธอ

เธออยากจะหัวเราะ อดีตแฟนหนุ่มที่บอกเลิกเธอกำลังถามเธอว่าเธอจะไปเจอผู้ชายคนอื่นหรือไม่

เขารู้บ้างไหมว่าตอนที่ตัดสินใจเก็บความทรงจำและโกหกกู้ ลี่เฉิน เธอได้ตัดการเชื่อมต่อทั้งหมดระหว่างเธอกับชายคนนั้นไปแล้ว?

แล้วเขากล้าดียังไงถึงมาถามเธอตอนนี้!

เธอเงียบในขณะที่เขาจ้องมองมาที่เธอ จากนั้นริมฝีปากบางของเขาก็เปิดออกและพูดว่า “เธอจะไม่ไปหาเขาใช่ไหม?”

“ทำไมฉันจะไม่ไปหาเขาล่ะ?" เธอจงใจพูดในทางกลับกัน “กู้ ลี่เฉินตามหาฉันมาตั้งหลายปี เขาแค่เข้าใจผิดว่าน้องลี่ฟางเป็นคนที่เขากำลังตามหาเท่านั้น บางทีวันหนึ่งฉันอาจจะวิ่งไปหาเขาและบอกความจริงกับเขาก็ได้นี่”

ใบหน้าของอี้ จิ่นหลีพลันซีดเผือดขึ้น

‘เธอจะไปหากู้ ลี่เฉินเหรอ?’ ความรู้สึกหึงหวงผุดขึ้นในหัวใจของเขาและแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว

‘ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่สบายใจนัก? ทำไมคำพูดของเธอถึงยังส่งผลต่ออารมณ์ของฉันอีก ราวกับเธอยังควบคุมอารมณ์ของฉันอยู่?’

‘ฉันเลิกกับเธอแล้วไม่ใช่เหรอ? ตราบใดที่ฉันไม่รักเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง ใช่ไหม?’