พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 843

รถแล่นไปที่ทางเข้าโรงพยาบาล จากนั้นอี้ จิ่นหลีก็อุ้มหลิง อี้หรานเข้าไปในโรงพยาบาล

หลิง อี้หรานเข้ารับการรักษาโดยแพทย์คนเดิม

หลังจากตรวจอาการหัวเข่าแล้ว หมอบอกว่า “อาจจะเป็นเพราะคุณหยุดกินยากะทันหัน เลยทำให้ร่างกายของคุณที่ยังไม่แข็งดีนักกลับมาเจ็บปวดอีกครั้ง และยังเป็นหวัดอีก จึงทำให้เกิดอาการปวดเข่าเป็นครั้งคราว การรักษาปัญหาข้อต่อเช่นนี้ในระยะยาว หากคุณหยุดใช้ยา อาการของคุณอาจจะแย่ลงกว่าเดิมได้”

“จ่ายใบสั่งยาให้เธอหน่อยครับ ผมจะให้เธอมาตรวจร่างกายทุกสัปดาห์” อี้ จิ่นหลีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างเคย

“ไม่ค่ะ ขอบคุณ ฉันไม่อยากต้องมานั่งรักษาอาการระยะยาว ขอแค่ยาบรรเทาอาการปวดก็พอค่ะ” หลิง อี้หรานพูด

แพทย์มองไปที่อี้ จิ่นหลีด้วยความรู้สึกอึดอัดใจ

“ทำตามที่ผมสั่ง” อี้ จิ่นหลีพูด

ดังนั้นแพทย์จึงจ่ายใบสั่งยาและส่งผู้ช่วยไปรับยา

เมื่ออี้ จิ่นหลีกำลังบอกให้นรีแพทย์คนเดิมที่เคยรักษาปัญหามดลูกของหลิง อี้หรานมาตรวจร่างกายเธอ หลิง อี้หรานก็พูดขึ้นทันทีว่า “ไม่จำเป็นค่ะ”

อี้ จิ่นหลีขมวดคิ้วเล็กน้อยและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หลิง อี้หรานกลับยิ้มและพูดขึ้นก่อนว่า “ฉันรักษาอาการมดลูกเพราะหวังว่าจะได้ตั้งครรภ์และมีลูก แต่ในเมื่อฉันไม่ได้คิดที่จะตั้งครรภ์และมีลูกแล้ว มันยังจำเป็นต้องรักษาอีกเหรอคะ?”

อี้ จิ่นหลีกดริมฝีปากบางของเขาเข้าด้วยกัน ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาจึงโบกมือเพื่อขอให้สูตินรีแพทย์ออกไป

หลิง อี้หรานนั่งลงบนโซฟาในห้อง VIP และเริ่มเอามือถูหัวเข่าอีกครั้ง

เธอยังคงเจ็บหัวเข่าอยู่บ้าง จากที่เธอเคยประสบปัญหาเหล่านี้มาก่อน เธอจึงรู้ว่าความเจ็บปวดนี้จะคงอยู่เป็นเวลาสองถึงสามชั่วโมง แต่ถ้ามันไม่หาย ก็อาจจะต้องใช้เวลาเจ็ดถึงแปดชั่วโมง

ทันใดนั้น อี้ จิ่นหลีก็นั่งยอง ๆ ข้างหน้าหลิง อี้หราน จากนั้นเขาก็วางมือลงบนหัวเข่าของเธอและเริ่มนวดหัวเข่าทั้งสองข้าง

หลิง อี้หรานรู้สึกตกใจ

เรียวนิ้วยาวที่งดงามของเขากำลังนวดหัวเข่าของเธอผ่านชุดเดรสยาว พร้อมกับออกแรงกดในน้ำหนักที่เหมาะสม

หัวเข่าของเธอร้อนขึ้นราวกับกำลังจะไหม้

“รู้สึกดีขึ้นไหม?” น้ำเสียงของเขาไพเราะเสมอและน้ำเสียงนั้นฟังดูเหยือกเย็นชัดเจนเป็นพิเศษในห้องที่เงียบสงบ

หลิง อี้หรานจ้องมองที่มือของเขาด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า เขากำลังนั่งยอง ๆ ดังนั้นสายตาของพวกเขาจึงเกือบจะอยู่ในระดับเดียวกัน ดวงตาที่สดใสของเขาเต็มไปด้วยความกังวลที่มีต่อเธอ

‘เขาจะเป็นห่วงฉันได้ยังไง? เขาอาจจะแค่รู้สึกเห็นใจหลังจากที่เราต้องเลิกกัน....’

“ฉันจะทำเอง” เธอพูด

เขาเลิกคิ้วขึ้น และพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น? เธอไม่ชอบให้ฉันนวดเข่าให้เหรอ?”

“เราเลิกกันแล้ว” เธอพูดขึ้นอีกครั้ง

มือทั้งสองของอี้ จิ่นหลีหยุดชะงัก ‘เธออยากจะหนีจากฉันมากอย่างที่เธอบอกว่าเธอจะลืมฉันใช่ไหม?’

จากนั้นเขาก็นึกถึงจูบของเธอที่ทางเข้าคลับดรังเค่น เดย์

รอยยิ้มที่โง่เขลาและคำพูดของเธอ ‘อี้ จิ่นหลี ฉันจะลืมคุณ...’

‘ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่สบายใจกับคำพูดและการกระทำของเธอหลังจากที่เราเลิกกัน?’

“ทำไมเธอถึงกอด แล้วก็จูบฉันในวันนั้น ทั้ง ๆ ที่เราเลิกกันแล้ว?”

หลิง อี้หรานตกตะลึง เธอไม่คิดว่าอี้ จิ่นหลีจะถามคำถามนั้น