พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 842

“ไม่ ขอบคุณ มันก็แค่อาการบาดเจ็บเล็กน้อย ฉันไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลแล้ว” หลิง อี้หรานโพล่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

“สตาร์ทรถ” อี้ จิ่นหลีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชากับคนขับ

คนขับสตาร์ทรถและขับไปที่โรงพยาบาล

หลิง อี้หรานรู้ดีว่าถ้าอี้ จิ่นหลีตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง เขาจะทำมันให้เสร็จ

ดังนั้นเธอจึงนั่งเงียบ ๆ เพราะเธอไม่สามารถหนีออกมา เธอจึงทำได้แก้ปัญหาโดยการยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา สิ่งที่เธอได้เรียนรู้มากที่สุดคือการอดทนและการยอมรับความจริง

เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เธอนั่งเงียบและยอมเขาโดยดี

เธอนั่งเงียบ ๆ ในรถด้วยใบหน้าซีดเล็กน้อยพลางขมวดคิ้ว ดวงตารูปอัลมอนด์ที่สดใสของเธอหลุบลงต่ำขณะที่มือของเธอกุมหัวเข่าเอาไว้ เส้นเลือดสีฟ้าที่หลังมือของเธอโผล่ออกมา ราวกับว่าเธอกำลังระงับความเจ็บปวด

“เจ็บไหม?” เขาอดไม่ได้ที่จะถาม

“ไม่ค่ะ ไม่เจ็บเท่าไหร่” เธอตอบเขาด้วยเสียงแผ่วเบา ถ้าเทียบกับความเจ็บปวดที่เธอได้รับจากการยืนเป็นเวลานานเมื่อสองสามวันก่อนกับในวันนี้ ความเจ็บปวดของเธอน้อยลงกว่าเดิมแล้ว

เขาเม้มริมฝีปากบาง “เธอไม่ได้ไปตรวจสุขภาพที่หมิงเต๋อใช่ไหม?”

“โรงพยาบาลนั้นไม่เหมาะกับฉันหรอก” เธอตอบ โรงพยาบาลเอกชนแบบนั้นคงจะราคาถูกสำหรับคนรวยในเมืองเฉินเท่านั้น

ตอนนี้เธอเป็นเพียงผู้ช่วยทนายทนายที่มีเงินเดือนเพียง 7,000 ดอลลาร์ต่อเดือน เธอจะมีหน้าไปรักษาที่โรงพยาบาลแบบนั้นได้อย่างไร?

นอกจากนี้อาการเจ็บปวดในข้อต่อของเธอไม่ได้สามารถรักษาให้หายขาดได้ในชั่วข้ามคืน

“ไร้สาระ ฉันจะให้คนจัดตารางให้เธอไปพบแพทย์ทุกสัปดาห์” อี้ จิ่นหลีพูด

หลิง อี้หรานตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะหนึ่ง คำพูดของเขาทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าพวกเขาไม่ได้เลิกกันและเขายังห่วงใยเธอ

“อี้ จิ่นหลี เราเลิกกันแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องพาฉันไปหาหมอหรอก” เธอพึมพำ

เขาจ้องมองมาที่เธอ ก่อนจะเปิดริมฝีปากเพื่อพูดบางอย่าง “แล้วยังไง? ฉันเลิกกับเธอแล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะนัดเธอให้ไปพบแพทย์ไม่ได้ ถึงเราจะเลิกกัน แต่ฉันก็ยังสามารถหาอะไรที่เธอต้องการหรือต้องการให้อดไรเธอก็ได้ หรือถ้าเธอต้องการสำนักงานกฎหมาย ฉันก็จะสร้างมันให้เธอ”

หลิง อี้หรานทำหน้าเหยเก ‘นี่อะไร? ของขวัญเพื่อบอกลาเหรอ?’

หลิง อี้หรานตวัดดวงตารูปอัลมอนด์ขึ้นและมองดูดวงตาสีพีชที่สวยงามคู่นั้น “ฉันไม่ต้องการของพวกนี้” ถ้าเธอยอมรับข้อเสนอของเขา เธอคงจะรู้สึกราวกับว่าเธอเต็มใจที่จะเป็นหมากในเกมของเขา

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

เสียงของเธอยังคงดังต่อไปว่า “เราเลิกกันแล้ว ดังนั้นเราจึงไม่มีอะไรที่ต้องเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป และไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องรับของขวัญจากคุณ”

“แล้วถ้าเธอเป็น ‘พี่สาว’ ของฉันอีกครั้งล่ะ? เธอไม่อยากเป็นพี่สาวของฉันเหรอ?” เขาถามขึ้นทันที ที่ได้ยินคำพูดของเธอก่อนหน้านี้ ‘ไม่มีอะไรที่ต้องเกี่ยวข้องกัน’ มันเหมือนเป็นเข็มที่ทิ่มแทงเข้ามาในหัวใจของเขา

‘พี่สาว?’

หลิง อี้หรานตกตะลึง นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้ยินเขาเรียกเธอด้วยชื่อนั้น?

“ฉัน... ไม่ใช่ ‘พี่สาว’ ของคุณ” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

เขายกยิ้มเล็กน้อย ในขณะที่มือใหญ่ของเขาวางอยู่บนหลังมือของเธอที่กุมหัวเข่าอยู่ “ถ้าฉันบอกว่าเธอคือพี่สาวของฉัน เธอก็คือพี่สาวของฉันไง”

วินาทีนั้น เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดในหัวใจของเธอ ‘มันเจ็บ!’

...