พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 848

“ได้ค่ะ” หลิง อี้หรานตอบ ตามข้อมูลที่เธอรวบรวมมา รถของกวอ ซิ่นหลี่และรถของอาหลีกำลังขับตามหลังกันในขณะที่เกิดอุบัติเหตุ

สามารถพูดได้ว่ากวอ ซิ่นหลี่เป็นพยานคนแรกในอุบัติเหตุครั้งนี้!

เธอสามารถถามกวอ ซิ่นหลี่ได้ถ้าเธอต้องการรู้อะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับคดีความนี้

“ใกล้ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว ไปกินอาหารด้วยกันไหม?” กวอ ซิ่นหลี่พูดขึ้นหลังจากดูเวลา

“ไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ” หลิง อี้หรานปฏิเสธด้วยรอยยิ้ม เธอรักษาระยะห่างของเธอไว้อย่างชัดเจน

เธอไม่รู้ว่ากวอ ซิ่นหลี่ยังสนใจเธออยู่หรือไม่ แต่... เธอไม่ต้องการให้เขาเข้าใจผิด

“มีเรื่องอื่นอีกที่ผมอยากจะคุยคุณ ผมแค่คิดจะชวนคุณไปกินข้าวเย็นบอกคุณเกี่ยวกับที่เกิดขึ้นระหว่างที่เรากินข้าว มันคงจะใช้เวลาไม่นาน” กวอ ซิ่นหลี่พูด

หลิง อี้หรานลังเล “ถ้าอย่างนั้น… ไปกินข้าวเย็นกันเถอะค่ะ”

“ครับ” กวอ ซิ่นหลี่ตอบรับด้วยรอยยิ้มเขินอาย

เขามีความสุขที่เธอตอบรับมาทานอาหารเย็นกับเขา

...

ชิน เหลียนอีมาหาหลิง อี้หรานหลังเลิกงาน แต่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นเพื่อนของเธอออกจากรถยนต์ของชายคนหนึ่งในละแวกห้องเช่าของหลิง อี้หราน

เธอเห็นแต่เพื่อนสนิทของเธอพูดอะไรบางอย่างกับผู้ชายคนนั้นด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็โบกมือลาก่อนที่รถยนต์จะขับออกไป

‘อืม... มีอะไรหรือเปล่านะ?’

ชิน เหลียนอีรีบวิ่งเข้าไปหาหลิง อี้หราน “อี้หราน เมื่อกี้ใครกัน?”

หลิง อี้หรานตกตะลึงกับการปรากฏตัวของชิน เหลียนอีอย่างกะทันหัน “เธอมาทำอะไรที่นี่?”

“ฉันก็มาหาเธอไง บอกฉันทีว่าใครมาส่งเธอกลับบ้าน พวกเธอดูสนิทกันนะ” ความอยากรู้อยากเห็นของชิน เหลียนอีปรากฏขึ้น

หลิง อี้หรานยิ้มออกมาและพูดว่า “เขาเป็นอดีตเพื่อนร่วมงานของฉันที่ศูนย์บริการสุขาภิบาล แต่ตอนนี้เขาออกจากศูนย์บริการสุขาภิบาลและไปเป็นหุ้นส่วนของบริษัทตัวแทนจำหน่ายรถยนต์แล้ว

วันนี้ฉันทำคดีความและพบว่าเหยื่อเป็นเพื่อนร่วมงานของที่บริษัทขายรถของเขา เขาเป็นพยานของคดีความนี้ เราเลยไปกินข้าวเย็นด้วยกัน แล้วเขาก็ขับรถมาส่งฉันที่บ้าน”

“แค่นั้นเหรอ?” ชิน เหลียนอีรู้สึกผิดหวัง

“เธอคิดอะไรอยู่?” หลิง อี้หรานถาม

“ฉันคิดว่าเธอจะอกเดทกับใครสักคนอีกครั้งแล้วน่ะสิ” ชิน เหลียนอีบ่นอุบอิบ

หลิง อี้หรานหัวเราะ “เหลียนอี ฉันจะไม่เดทอีกแล้ว”

ชิน เหลียนอีหยุดกะทันหันและมองเพื่อนของเธอด้วยความประหลาดใจ “แค่เธอล้มเหลวเพียงครั้งเดียว เธอไม่จำเป็นต้อง...”

“ไม่ใช่ครั้งเดียว แต่เป็นสองครั้ง” หลิง อี้หรานพูดแก้ต่าง “ฉันไม่ชอบความรู้สึกที่โดนตัดออกจากชีวิตง่าย ๆ อย่างนั้น ฉันไม่อยากเจอความทุกข์นั้นอีก”

ชิน เหลียนอีรู้สึกเสียใจกับเพื่อนสนิทของเธอ “หรือบางทีอาจจะเป็นความรักครั้งที่สาม? บางทีเธออาจจะเจอคนที่คู่ควรกับความรักของเธอก็ได้?”

“แทนที่จะใช้เวลากับความสัมพันธ์ ฉันอยากจะใช้เวลากับสิ่งที่ฉันต้องการจะทำจริง ๆ บางทีฉันอาจไม่เหมาะสมกับการมีความรัก แล้วเธอก็รู้ว่าร่างกายของฉันมีลูกยาก จะมีผู้ชายกี่คนในโลกนี้ที่ไม่อยากมีลูกเป็นของตัวเอง?”

ชิน เหลียนอีกโอบกอดหลิง อี้หราน “เธออย่าพูดถึงตัวเองแบบนั้นสิ มันไม่มีอะไรแน่นอน คนที่ชอบและรักเธอจริง ๆ จะยอมรับเรื่องนี้ได้ นอกจากนี้... ลูกของฉันจะเป็นลูกของเธอ ลูกของเราจะมีแม่สองคน”

ชิน เหลียนอีรู้สึกหนักใจขณะพูด ‘ฉันไม่ชอบที่อี้หรานพูดแบบนั้น พูดราวกับว่าเธอใช้ชีวิตทั้งชีวิตของเธอแล้ว’

‘แต่เธอยังสาวอยู่ และเธออายุเพียง 28!’