พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 850

ชิน เหลียนอีเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับกวอ ซินหลี่ เมื่อเธอเล่าจบแล้ว เธอก็พูดในเชิงซุบซิบว่า “ฉันคิดว่ากวอ ซิ่นหลี่ต้องชอบอี้หรานแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มาส่งอี้หรานที่บ้านหลังจากที่พวกเขาคุยเรื่องคดีความกันเสร็จหรอก ฉันตรวจสอบแล้ว เขาอาศัยอยู่ฝั่งตรงข้ามกับบ้านเช่าของอี้หรานด้วย”

ไป๋ ทิงซินถอนหายใจด้วยความโล่งอก ‘สรุปว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ชอบผู้ชายคนอื่นสินะ’

แม้ว่าเธอจะบอกเขาว่าเธอชอบเขาและเธอต้องการคบกับเขาอย่างจริงจัง แต่เขาก็ยังสงสัยอยู่เล็กน้อย เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมายาวนานเธอมักจะหลงใหลผู้ชายหลายคน!

“ถึงเขาจะชอบอี้หรานจริง ๆ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับเธอ ผมคิดว่าเธอคงไม่มีอารมณ์ที่จะออกเดทอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้หรอก” ไป๋ ทิงซินพูด

ชิน เหลียนอีรู้สึกท้อแท้ราวกับบอลลูนที่โดนเจาะ “ใช่ ฉันโทษอี้ จิ่นหลีที่ทำร้ายอี้หรานจนเจ็บปวด ฉันไม่ควรจะแนะนำให้อี้หรานไปออกเดทกับอี้ จิ่นหลีในตอนนั้นเลย”

ชิน เหลียนอีอยากจะตบหน้าตัวเองเมื่อเธอจำได้ว่าเธอเห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของพวกเขา!

“ใจเย็น ๆ ถ้าพวกเขาถูกกำหนดให้คู่กันแล้ว และถ้ากวอ ซิ่นหลี่ชอบหลิง อี้หรานจริง ๆ บางทีเธออาจจะเปิดใจให้กวอ ซิ่นหลี่ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าก็ได้มั้ง?” ไป๋ ทิงซินพูด

ชิน เหลียนอีลังเลเล็กน้อย “ไม่กี่ปี… มันไม่นานเกินไปหน่อยเหรอ?”

‘อี้หรานจะอายุเกิน 30 ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า!’

‘ความสาวของผู้หญิงมีขีดจำกัด!’

“ใช่ไหมล่ะ?” ไป๋ ทิงซินยิ้มบาง ๆ “ถ้าคุณชอบใครสักคนจริง ๆ ไม่ว่าจะกี่ปี หรือแม้ว่าคุณจะต้องรอ 10 ปี 20 ปี หรือนานกว่านั้น คุณก็จะรออยู่ดี แต่ถ้าคุณไม่เต็มใจที่จะรอ มันก็แปลว่าความรักของคุณมีขีดจำกัด”

ชิน เหลียนอีจ้องไปที่ชายตรงหน้าเธอ เขาพูดคำเหล่านั้นออกมาอย่างไม่ใส่ใจ ราวกับว่าจำนวนปีที่เขาพูดถึงนั้นเบาราวกับขนนกและไม่รู้สึกว่ายาวนานเลย

“คุณจะรอฉันไหม?” เธออดไม่ได้ที่จะถาม

ชิน เหลียนอีตระหนักได้ว่ามันดูไม่เหมาะสมเล็กน้อยหลังจากถามคำถามนี้ พวกเขาคบกันจริง ๆ อยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องรอเธอ!

“รอ” ไป๋ ทิงซินให้คำตอบที่ชัดเจนกับเธอ “ถ้าคุณยังไม่เข้าใจในความรักและยังไม่ตกหลุมรักผม ยังไงผมก็จะรอคุณ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน”

อัตราการเต้นของหัวใจของชิน เหลียนอีเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

‘นี่คือ... คำพูดหวาน ๆ เหรอ? ฉัน... ชอบมันมากเลย’ เธอรู้สึกถึงความหวานที่เอ่อล้นออกมาจากหัวใจของเธอ และเธอรู้ว่าเขาพูดความจริง

แม้ว่าเขาจะพูดมันออกมาเบา ๆ แต่ดวงตาของเขาแสดงออกมาว่า เขาจะรอจนกว่าเธอจะเข้าใจ

โชคดี... ที่เธอเข้าใจความหมาย เธอชอบเขามากและตกหลุมรักเขา!

“ไป๋ ทิงซิน ฉันควรจะทำยังไงดี? ฉันคิดว่าฉันรู้สึกรักคุณมากขึ้นเรื่อย ๆ” ชิน เหลียนอีพึมพำ

เขารู้สึกอึ้งเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ถ้าคุณเอาคำว่า ‘ฉันคิดว่า’ ออก ผมคงจะชอบคำพูดของคุณมากกว่านี้”

ชิน เหลียนอีหัวเราะคิกคัก และทันใดนั้นเธอก็นึกคำถามบางอย่างออก “แล้วคุณตกหลุมรักฉันตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันคิดว่าเมื่อสามปีที่แล้วเราใช้เวลาด้วยกันไม่มาก มันคงไม่ใช่เพราะฉันดีเกินไปในคืนนั้นและทำให้คุณลืมฉันไม่ได้หรอกใช่ไหม? งั้นหมายความว่าคุณตกหลุมรักร่างกายของฉันก่อนที่จะตกหลุมรักฉัน”

ชิน เหลียนอีเริ่มปล่อยให้จินตนาการของเธอโลดแล่นอีกครั้ง

ไป๋ ทิงซินแทบจะสำลักน้ำลาย ‘ผู้หญิงคนนี้กำลังคิดบ้าอะไรอยู่?’

‘เธอไม่ได้ดีเลย ในคืนนั้นเธอเป็นเหมือนคนเจ้าชู้และคนเกเร... ที่ฉันไม่สามารถต่อต้านได้...'’

เมื่อนึกถึงคืนนั้น ใบหน้าของไป๋ ทิงซินก็เริ่มแดงก่ำ แม้ว่าเขาจะพยายามสงบสติอารมณ์และชั่งใจอยู่เสมอ