ชิน เหลียนอีเบิกตากว้างขณะที่เธอมองไปที่แก้มสีแดงระเรื่อของเขา ‘พระเจ้า... เขา... เขาหน้าแดง มันไม่จริงใช่ไหม? เขาหน้าแดงจริง ๆ เหรอ?’
เธออดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นแตะแก้มของเขา
เขาตัวแข็งทื่อแต่กลับปล่อยให้เธอแตะแก้ม ขณะที่เธอใช้เรียวนิ้วลูบไล้ใบหน้าของเขา “คุณ... กำลังทำอะไรอยู่?”
“ว้าว! ไป๋ ทิงซิน คุณหน้าแดง...” เธอตกใจ
เขาตัวแข็งทื่อและหันใบหน้าหนีทันที “อย่าพูดอะไรไร้สาระ”
“ฉันไม่ได้พูดไร้สาระ…” จากนั้นเธอก็เห็นว่าหูของเขาแดงขึ้น
มือของเธอเอื้อมไปแตะที่หูของเขาอีกครั้ง หูทั้งสองข้างเปลี่ยนเป็นสีแดง ราวกับไฟกำลังเผาไหม้พวกมัน
“อย่าทำอย่างนั้น” เขาพยายามดึงมือเธอออก
“นี่ ขอสัมผัสอีกหน่อยสิ ฉันยังสัมผัสไม่พอเลย!” เธอร้องออกมาโดยไม่รู้ถึงความคลุมเครือของคำพูดของเธอ
ตอนนี้ไป๋ ทิงซินรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขากำลังถูกแผดเผาอยู่ท่ามกลางทะเลแห่งเปลวเพลิง เขาอยากจะดึงมือเธอออก แต่ดูเหมือนว่าร่างกายของเขากลับชอบให้เธอสัมผัสมัน
‘นี่คืออาการของการตกหลุมรักใครสักคนหรือเปล่า? บางครั้งที่จิตใจและร่างกายของฉันดูแตกต่างออกไปเมื่อได้อยู่ใกล้เธอ’
ชิน เหลียนอีรู้สึกทึ่งกับแก้มร้อนและหูที่เปลี่ยนเป็นสีแดงของไป๋ ทิงซิน เธอรู้สึกว่าแฟนของเธอบริสุทธิ์และไร้เดียงสามากกว่าที่เธอคิด!
‘นี่ฉันพบสมบัติล้ำค่าเหรอ?’
“ทิงซิน คุณน่ารักจัง!” ชิน เหลียนอีไม่สามารถต้านทานเขาได้ เธอเอาแขนโอบรอบคอของไป๋ ทิงซินและจูบเขารัว ๆ บนใบหน้าของเขา
ถ้าตอนนี้พวกเขาไม่ได้อยู่ในร้านอาหาร เธอก็คงจะพุ่งเข้าไปหาเขาด้วยแรงกระตุ้นบางอย่าง!
ไป๋ ทิงซินรู้สึกถึงความทุกข์ทรมานที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ!
เมื่อชิน เหลียนอีกับไป๋ ทิงซินทานอาหารเสร็จ พวกเขาก็จ่ายเงินและออกไป แต่พวกเขากลับรู้สึกประหลาดใจที่เห็นอี้ จิ่นหลีอยู่ที่ทางเข้าร้านอาหาร
ชิน เหลียนอีตกตะลึง จากนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ว่าร้านอาหารที่ไป๋ ทิงซินพาเธอมาในวันนี้เป็นร้านอาหารชื่อดังในเมืองเฉิน
คนที่มารับประทานอาหารที่นี่มีแต่คนรวยและคนที่อยู่ในตระกูลชั้นสูง คนทั่วไปไม่สามารถเข้ามาทานอาหารที่นี่ได้
ดังนั้นมันจึงค่อนข้างปกติที่จะเจออี้ จิ่นหลีที่นี่!
แต่เธอยังโกรธอี้ จิ่นหลีอยู่!
เขาทำให้อี้หรานบอบช้ำจากความรัก แต่เขากลับยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร!
ทันใดนั้น ชิน เหลียนอีคิดอะไรบางอย่างออกและตั้งใจเพิ่มระดับเสียงของเธอขณะที่เธอพูดไป๋ ทิงซิน “จริงสิ ทิงซิน ครั้งหน้าเราพาอี้หรานมาที่นี่กัน”
ไป๋ ทิงซินเลิกคิ้วและมองไปที่แฟนสาวของเขาที่จู่ ๆ ก็พูดเสียงดัง จากนั้นเขาก็มองไปที่อี้ จิ่นหลีที่อยู่ที่ทางเข้าร้าน เขาเลิกคิ้วอย่างครุ่นคิดและพูดว่า “ได้สิ”
“แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าอี้หรานจะว่างหรือเปล่า เมื่อเร็ว ๆ นี้มีคนกำลังตามจีบเธออยู่ ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาจะไปกินข้าวด้วยกันวันนี้ บางคนอาจมองว่าเธอไม่สำคัญอะไร แต่เธออาจจะเป็นสมบัติล้ำค่าในสายตาของคนอื่น!” ชิน เหลียนอีพูดต่อด้วยเสียงดังก้อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...