พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 853

…

หลิง อี้หรานและกวอ ซิ่นหลี่กำลังรับประทานอาหารกลางวันในร้านอาหารใกล้โรงพยาบาล

วันนี้เธอมาที่โรงพยาบาลเพื่อมาเยี่ยมอาหลีที่ยังอยู่ในอาการโคม่า เธอเจอเข้ากับกวอ ซิ่นหลี่อีกครั้ง กวอ ซิ่นหลี่อยู่กับเธอในขณะที่เธอรวบรวมหลักฐาน เขาถึงขนาดทำทำธุระบางอย่างให้เธอด้วย

หลิง อี้หรานสามารถมองทะลุเข้าไปในเจตนารมร์ของเขาได้ ดูเหมือนว่ากวอ ซิ่นหลี่ยังชอบเธออยู่ แต่เขาไม่ได้พูดออกมาเสียงดัง ดังนั้นเธอจึงนิ่งเงียบและพยายามรักษาระยะห่างเพื่อไม่ให้เขาคิดไปไกล

เธออยู่ที่โรงพยาบาลจนเกือบบ่ายโมง หลิง อี้หรานยุ่งมากจนลืมเรื่องอาหารกลางวัน เธอยังไม่ได้กินข้าวและกวอ ซิ่นหลี่ก็ยังไม่ได้กินข้าวเช่นกัน

“วันนี้คุณช่วยฉันไว้มาก ให้ฉันเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อได้ไหมคะ?” หลิง อี้หรานพูด

กวอ ซิ่นหลี่ยิ้มอย่างเขินอาย “ผมเป็นผู้ชาย ผมควรเป็นฝ่ายที่ต้องเลี้ยงคุณสิ”

“มันไม่เกี่ยวว่าคุณเป็นผู้ชายหรือเปล่า ถ้าฉันเคยช่วยคุณไว้ ฉันก็จะไม่ปฏิเสธให้คุณเลี้ยงฉัน” เธอพูด

ดวงตาของกวอ วิ่นหลี่เป็นประกายในขณะที่เขาพยักหน้า

ร้านอาหารใกล้โรงพยาบาลเป็นร้านที่ขายอาหารทั่วไป หลิง อี้หรานจึงสั่งอาหารสองชุดสำหรับตัวเองและกวอ ซิ่นหลี่

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังกินข้าวอยู่ โทรศัพท์ของกวอ ซิ่นหลี่ก็ดังขึ้น เขารับโทรศัพท์และพูดว่า “อืม... ครับ... แม่ ไม่ต้องเป็นห่วงผม ไม่ ผมไม่ไป ผมมีคนที่ชอบแล้ว ผมไม่ไป ไม่ต้องขอให้เพื่อนแม่มาช่วยผมหา..."

มือของหลิง อี้หรานหยุดกลางอากาศขณะที่เธอถือตะเกียบ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ยินสิ่งที่แม่ของกวอ ซิ่นหลี่พูด เมื่อพิจารณาจากคำพูดของกวอ ซิ่นหลี่ ดูเหมือนว่าเธอกำลังพยายามช่วยลูกชายของเธอหาแฟน

ทว่า... กวอ ซิ่นหลี่ตอบว่าเขามีคนที่ชอบแล้ว

กวอ ซิ่นหลี่รู้สึกอับอาย เขาแก่กว่าเธอหลายปี แต่เมื่อเกิดเรื่องฉุกละหุก เธอกลับเป็นคนช่วยเขาอย่างใจเย็นในขณะที่เขากำลังเสียสติ

“ขอบคุณครับ” เขาพูด ขณะที่ใบหน้าแดงก่ำ

“ระวังหน่อยนะคะ” หลิง อี้หรานพูด

“ดูเหมือนว่า... คุณดูแลคนเก่ง” เขาพูดเสริม

เธอยิ้มบาง ๆ “อาจเป็นเพราะฉันอยู่คนเดียว ถ้าคุณกลับถึงบ้าน ให้นำเสื้อผ้าไปแช่ในผงซักฟอกก่อนนะคะ มันจะได้ไม่เป็นคราบ”

“ครับ” เขาตอบ จากนั้นเขาก็ถามขึ้นทันทีว่า “คุณ... อยู่คนเดียวเหมือนกันเหรอ?”