พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 856

“ผม... ผมชอบคุณจริง ๆ ผม... ผมรู้ว่าผมไร้ประโยชน์ ผมให้ความหรูหราแก่คุณไม่ได้ แต่ผมอยู่กับคุณได้ทุกวัน ผมจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อปกป้องคุณ ถ้าคุณไม่ลอง คุณจะรู้ได้ยังไงว่าเราจะสามารถพัฒนาความรู้สึกได้ไหม?”

เขาพูดติดอ่าง เขาดูกังวลมากแต่กลับดูจริงจังมากเช่นกัน

หลิง อี้หรานรู้สึกแสบจมูก และน้ำตาก็เอ่อล้นออกมา เธอเพิ่งรู้ว่ามีคนชอบเธอมากถึงขนาดนี้

และเขาก็ให้เกียรติเธอไม่ว่าเธอจะยากจนแค่ไหน

เธอไม่ได้ผลักเขาออกไปและรู้สึกถึงความอบอุ่นของอ้อมกอดของเขา

เพราะอ้อมกอดที่อบอุ่น ทำให้เธอหวังว่าวันหนึ่งเขาจะได้พบกับผู้หญิงที่รักเขาจริง ๆ!

“กวอ ซิ่นหลี่ ขอบคุณที่ชอบฉัน แต่ถึงตอนนี้ที่คุณกอดฉัน ฉันกลับไม่รู้สึกอะไรกับคุณเลย คุณคิดว่าเรายังจำเป็นต้องลองดูอยู่อีกไหม?” เธอถาม

เธอได้ยินเพียงลมหายใจของเขาที่รดโรยรินอยู่ข้างใบหูของเธอ

...

รถสีดำที่จอดอยู่ไม่ไกล ใครบางคนในรถกำลังมองดูทั้งคู่โอบกอดกันในรถคันข้างหน้า ขณะที่มือของเขากำแน่นอยู่บนตัก...

...

ในค่ำคืนที่มืดมิด

หลิง อี้หรานผล็อยหลับไปบนเตียงในห้องที่เงียบสงบ แต่ไฟข้างเตียงของเธอยังคงเปิดอยู่

ตั้งแต่ที่เธอย้ายออกจากคฤหาสน์อี้ เธอก็เริ่มเปิดไฟนอนตอนกลางคืนอีกครั้ง

แสงไฟอ่อน ๆ ตกกระทบลงบนใบหน้าของเธอ ทำให้ใบหน้าที่หลับไหลดูสงบและอ่อนโยน

ทันใดนั้น ประตูบ้านเช่าก็ถูกผลักออกเบา ๆ ร่างหนึ่งเดินเข้ามาในบ้านและพยายามปิดประตูให้เงียบที่สุด

แสงสลัวที่จกกระทบบนใบหน้าของเขา เผยให้เห็นถึงความเศร้าโศก