พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 887

มือของอี้หรานยังคงโอบรอบคอของอี้ จิ่นหลีอยู่ ขณะที่เธอมองไปที่ใบหน้าที่คุ้นเคยตรงหน้าเธอ

‘เขาคือ... จิน จินที่ฉัน... พึ่งพาได้…’

“จิน รู้อะไรไหม? ฉันมีความสุขมาก… วันนี้…” เธอพึมพำ

เขาขมวดคิ้ว “มีความสุข?”

“ใช่... มีความสุข... มันเหมือนกับว่าฉันได้เต้นรำไปพร้อมกับผู้คนบนเวที ฉันสามารถลืมปัญหาต่าง ๆ ไปได้…” เธอพูดพึมพำ เธอพยายามจะลืมอะไรกันแน่? เธอจำไม่ได้ว่าเธอต้องการลืมอะไร

แต่ว่าการได้กอดจินแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย ราวกับว่าเธอได้พบเจอกับความสงบในใจที่หายไปนาน

“เหลียนอี… บอกว่าผู้ชายห้าคนที่ร้องและเต้นบนเวที... เขากำลังมาแรง...”

“เหลียนอีชอบคนผมสีเทาที่สุด แต่... เอ่อ... ฉันชอบคนผมสีดำมากกว่า... ฉันคิดว่าผู้ชายเอเชียดูดีที่สุดในผมสีดำ”

“ฉัน... ฉันพยายามคว้าเสื้อผ้าของพวกเขาด้วย พวกเขาจะโยนเสื้อผ้าลงมาจากเวทีทีละคน… เหลียนอีบอกว่า... ถ้าฉันชอบเสื้อกั๊กที่เธอคว้าได้จริง ๆ เธอจะยกให้ฉัน…”

ขณะที่หลิง อี้หรานพูดพร่ำไปมา เกา ฉงหมิงก็สัมผัสได้ถึงความกดอากาศในรถที่ลดต่ำลงเรื่อย ๆ เขากำลังกรีดร้องอยู่ในใจเพื่อให้หลิง อี้หรานหยุดพูด

ถ้าเธอพูดต่อไป นายน้อยอี้อาจจะอารมณ์เสียได้

“จริงเหรอ เธอชอบคนผมดำเหรอ?” เสียงเย็นชาของอี้ จิ่นหลีดังขึ้น

เกา ฉงหมิงแอบเห็นใจสมาชิกวงที่มีผมสีดำ

“ใช่” หลิง อี้หรานพยักหน้าขณะที่เธอพูด